บทที่ 17 ใจหวั่นๆ

กัมปนาทสะดุ้งตื่นรีบลุกขึ้นนั่ง ใช้หลังมือแตะไปตามเนื้อตัวของเธอ

“นี่เธอเป็นไข้เหรอ ไข้สูงมากนะเนี่ย” เขารีบลุกขึ้น ควานมือหากระเป๋าของตัวเองที่พกยาพาราฯ และยาแก้ปวดเอาไว้เป็นประจำ

ช่วงหลังจากที่พ่อเสีย เขาเป็นทั้งไมเกรนและเครียดจนนอนไม่หลับ ปวดหัวเป็นอาจิณต้องพกหยูกยากันเลยทีเดียว

กัมปนาทเปิดไฟฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ