บทที่สิบห้า

ฉันตื่นแต่เช้าด้วยความรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะได้เจอลูเซียนอีกครั้ง! ไม่ๆ ฉันไม่ควรคิดแบบนั้นสิ

ฉันดุตัวเองในใจ พยายามปัดความคิดเกี่ยวกับปีศาจรูปหล่อคนนั้นออกไปเพื่อที่จะได้จดจ่อกับวันของฉัน

เฮ้อออ ใครจะไปหลอกตัวเองได้กันล่ะ มันไม่ได้ผลเลยสักนิด! หมาป่าในตัวฉันก็ตื่นเต้นไปด้วย และฉันรู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ