บทที่สิบเจ็ด

ฉันมองไปรอบตัวแล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในสวนที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้อย่างงดงาม มีแขกเหรื่อที่มองมาด้วยความชื่นชม สีหน้าของพวกเขาบ่งบอกว่าเป็นผู้ที่มาเพื่ออวยพร

ฉันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นและฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ในไม่ช้า ฉันก็ตระหนักว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนเวที และสายตาทุกคู่ที่มองมานั้นแท้จริงแล้วกำล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ