บทที่ 22

“แม่ครับ ผมขอโทษ อย่าทิ้งผมไปนะ...”

แฮร์รี่ ตกตะลึง เขามองลงไปที่มือเล็กๆ ของเธอที่กำลังจับปกเสื้อของเขา และสายตาของเขาค่อย ๆ จ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ เธอดูเธอเจ็บปวด ราวกับว่าเธอกำลังทรมานจากอาการแพลง

แฮร์รี่ ขมวดคิ้ว “สเตซี่?”

สเตซี่ ไม่ได้ยิน ราวกับว่าเธอตื่นตระหนก เธอดูไม่สบายใจมาก แต่ไม่นานเธอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ