บทที่ 19 บทที่9.จุดแตกหัก 2

“บอกตามตรงนะ ผมไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย ผมต้องมาตามเธอต้อยๆ แบบนี้ทำไม มันทำให้ผมหงุดหงิดใจไม่น้อยเลยนะ” โดมินิคปิดเอกสารที่อยู่ในมือลง เลื่อนถาดกาแฟที่อยู่ตรงหน้าออกไป จ้องหน้าหวานซึ้งของวราพิชชาด้วยสายตาจริงจัง

“วรา...เธอก็แค่เด็กกำพร้าจนๆ ไม่มีแม้ที่อยู่ เธอมีอะไรดี...ไหนลองบอกผมมาสิ”

“โด...คุณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ