บทที่ 1 แก๊งหนุ่ม(โฉด)โสด
ร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
“กูละอิจฉาไอ้เข้มฉิบ น้องพุดเมียมันสวยน่ารักจริงๆ” จอมทัพเอ่ยถึงเพื่อนรักที่ตนไปร่วมงานแต่งงานมาเมื่อไม่กี่วันก่อน
“สาวๆ ของมึงเยอะแยะ สวย เอ็กซ์ เซ็กซี่ไม่หยอกนี่หว่า เลือกสักคนสิวะ” พยับหมอกกระเซ้า ชูแก้วให้เพื่อนก่อนกระดกแก้วสาดน้ำสีอำพันลงคอ
“เฮ้ย! กูแค่อิจฉามันเล่นๆ ที่ได้เมียน่ารัก กระดูกอ่อนน่าขบเคี้ยวอีกต่างหาก ส่วนไอ้เรื่องจะให้กูแต่งนี่ อีกนานว่ะ รึถ้ายังสนุกไปได้เรื่อยๆ กูก็อยู่แบบนี้แหละ จะหาห่วงมาล่ามคอให้น่าเบื่อทำไมวะไอ้ยับ”
“หมอกโว้ยหมอก กรุณาเรียกชื่อกูให้เสนาะรูหูกูหน่อย ไอ้เวร! เดี๋ยวพ่อปัดเตะไส้แตก”
คนชื่อเพราะแต่มักถูกเพื่อนเรียกซะเสียโวย ซ้ำกระดิกปลายเท้าที่พาดบนเข่าเป็นเชิงข่มขู่เพื่อนปากดี
พยับหมอกทำตาขวางใส่จอมทัพก่อนจะหันมาทางเพื่อนรักอีกคนที่นั่งกระดกเหล้าเงียบๆ ไม่บ่อยนักที่พวกเขาจะได้รวมตัวกันแบบนี้ ด้วยต่างคนต่างมีภาระหน้าที่การงาน
เพราะงานแต่งงานของโรมรันจึงทำให้มาเจอกันอีกครั้งในรอบครึ่งปีก็ว่าได้
“แล้วมึงล่ะคราม คิดจะแต่งงานแต่งการกับใครเขามั่งมั้ย หรือจะหมกตัวอยู่สวนยางเป็นมหาโจรต่อไป”
คราม หรือฟ้าคราม วงศ์เศวตรนนท์ เลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่ง หวนนึกถึงวงหน้าสวยหวานของเมียเพื่อน สาวน้อยนามพุดแก้วเป็นผู้หญิงที่สวยงามน่ารัก แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญมากไปกว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้โรมรันมีความสุข เขาชื่นชมยินดีกับเพื่อนรักด้วยเช่นกัน
“มึงถามแต่คนอื่น ตัวมึงล่ะ”
“ยังไม่เจอคนที่ใช่ว่ะ ถ้าสนุกได้เรื่อยๆ เหมือนไอ้จอมว่า กูก็อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ รึถ้าเจอแบบไอ้เข้มกูก็อาจเต็มใจหาห่วงมาล่ามคอเหมือนกัน”
“กูไม่ชอบเด็ก” ฟ้าครามย้ำเสียงเรียบ
“เฮ้ย เด็กก็สนุกนะมึง ทำอะไรไม่เป็น หน้าเหนียมๆ อายๆ แตะนิดแตะหน่อยสะดุ้ง ชวนให้กูนี่รู้สึกว่าตัวเองเทพมากๆ ฮ่าๆ” จอมทัพ คนชอบเด็กทำเสียงเริงรื่น ทำหน้าทะเล้น
ก่อนจะมีเพื่อนคนใดตอกกลับเพราะความหมั่นไส้ เสียงหวานฉ่ำก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน
“แหม... สนุกอะไรกันค้า...หนุ่มๆ”
“โอ้...เจ๊รัก... มาๆ กอดที ไม่เจอเจ๊ตั้งนาน สวยขึ้นจนจำแทบไม่ได้”
จอมทัพยิ้มกว้าง ตาเป็นประกาย อ้าแขนรอเจ๊รัก หรือรักมณี เจ้าของร้านคาราโอเกะแห่งนี้ พวกเขาสนิทกับสาวสวยที่ยังพริ้งเพราคนนี้เป็นอย่างดี แม้ว่า อายุอานามของเจ๊รักเลยเลขห้าไปแล้ว
รักมณียิ้มกว้างหวานหยด เดินเข้าสู่วงแขนหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่แน่นไปทั้งเนื้อทั้งตัว ไม่กอดเปล่า ยังยื่นหน้าไปหอมแก้มหนุ่มหล่อซ้ายขวาอีกด้วย กอดจอมทัพเสร็จก็เลยไปกอดพยับหมอกและฟ้าคราม ถือโอกาสทิ้งบั้นท้ายดินระเบิดของตนเองบนต้นขาแข็งแกร่งของหนุ่มคมเข้มที่หน้าดุดันกว่าใครเพื่อน วงแขนข้างหนึ่งยังเหนี่ยวอยู่ที่ลำคอหนา
ฟ้าคมกดยิ้มบางๆ ไม่ได้ว่าอะไร
“เจ๊คิดถึ้ง...คิดถึงพวกเธอ ว่าแต่เจ๊สวยพอจะขึ้นเตียงกับเธอได้มั้ยนายจอม อิอิ”
“โอ้ว...เจ๊ อยู่เป็นพี่ที่ผมเคารพเหอะคร้าบ ผมไม่อยากทำให้เจ๊หัวใจวายก่อนวัยอันควร”
“แหม...ปากคอเราะรายไม่เปลี่ยน ไม่แน่นะ ได้ลองสักทีอาจจะติดใจนะยะ เอาล่ะๆ ตามสบายกันนะ คราม หมอก จอมนานๆ มาที เจ๊จะให้น้องๆ น่ารักๆ มาคอยดูแล”
“ดูอย่างเดียวจะไปมันอะไรล่ะครับเจ๊รักสุดสวย” พยับหมอกเย้า ตาพราว
“ปาก...ไม่เคยเปลี่ยนกันเลยพวกเธอนี่น่ะ จะอะไรยังไงเจ๊ไม่ยุ่งย่ะ รึถ้าครามอยากจะไปชมวิวชั้นบนกะเจ๊ก็ยินดีนะ” รักมณีหันมายิ้มหวานให้หนุ่มที่ตนนัวเนียด้วย
ชายหนุ่มยิ้ม “ผมเองก็ยังไม่อยากติดคุกข้อหาชำเราผู้สูงวัยนะครับ”
“เฮ้อ พอกันนะพวกเธอ ปากแบบนี้มันน่าจูบให้ขาดใจจริงๆ ไม่เอาละ คุยกับพวกเธอทำฉันหมดความมั่นใจ เดี๋ยวจะไปเรียกน้องๆ มาให้”
“เจ๊รักน่าร้าก...เสมอสำหรับพวกผมล่ะครับ”
“ย่ะ”
สาวที่ยังสวยสะบัดค้อน ก่อนจะพาเรือนร่างระหงสมส่วนอันเกิดจากการดูแลตัวเองเป็นอย่างดีจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งหนุ่มๆ ที่หัวเราะกันครึกครื้นไว้ในห้อง ก่อนที่ไม่กี่นาทีถัดมา สาวสะพรั่งสามนางจะเดินยิ้มหวานหยดเข้ามาหา
“สวัสดีค่ะเฮีย”
“โอ้ว... เรียกพี่ก็พอจ้ะสุดสวย” จอมทัพรีบบอก กวักมือเรียกสาวๆ ไปนั่งด้วย
ทั้งสามคนก็แทรกตัวลงข้างๆ ร่างแกร่งของแต่ละหนุ่มสุดหล่อเหลาสามสไตล์ทันที พวกเธอเห็นหน้าแวบแรกก็รู้สึกว่าความหล่อเข้มนั้นกระแทกตา เขย่าหัวใจให้ระทึกไหวโครมคราม
ฟ้าครามพยักหน้ารับสาวสวยที่แนะนำชื่อของเธอกับเขาพร้อมคอยบริการรินเหล้า ร้องเพลงคลอไปกับเพื่อนๆ ของเธอและพยับหมอกกับจอมทัพ
สำหรับเขาแล้ว เที่ยวได้ทุกที่ กินดื่มได้ทุกอย่าง หากไม่ได้สนใจอะไรมากมายไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือเหล้า
เหล้ามีไว้ผ่อนคลายยังไง ผู้หญิงสำหรับฟ้าครามคือความหมายนั้น
ใช่ว่าเขาไม่ให้ความสำคัญกับผู้หญิง เพียงแต่เขาแยกแยะและปลดปล่อยตามสัญชาตญาณของผู้ชายที่ยังโสด จบแล้วจาก เลิกแล้วต่อกันไป บางครั้งบางคนก็มีเจอกันครั้งที่สองสามแล้วแต่โอกาสและอารมณ์จะพาไป แต่ถึงวันนี้ก็ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาคิดอยากจะร่วมชีวิตด้วย
“ไม่สนุกเหรอคะพี่ ไม่เห็นร้องเพลงเลย สักเพลงไหมคะ” สาวสวยยื่นไมโครโฟนมาให้ พลางยื่นหน้าแฉล้มมาออดอ้อนออเซาะ เบียดสีเนื้อตัวกับต้นแขนแน่นแข็งสมบูรณ์ที่แนบกับทรวงอก
