บทที่ 13 พ่อฟ้าคราม

หนึ่งชั่วโมงเต็มกับการนั่งตัวลีบอยู่บนรถ กรณิการ์หายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย รถวิ่งผ่านป่ายาง สวนยางสวนผลไม้ ก่อนจะเข้าสู่ตัวหมู่บ้านอีกแห่ง และจอดลงหน้าบ้านสีขาว

“บ้านพ่อฉัน” คนขับบอกเสียงเรียบ ลงจากรถไปก่อนเช่นเคย

กรณิการ์รีบตามลงไป เดินตามหลังเขาเข้าไปในบ้านด้วยใจที่ไม่ปรกติสุขเท่าไหร่นัก

ก่อนน...