บทที่ 45 Chapter 45 ลอบกัด

มือใหญ่กุมกระชับมั่นขณะเหวี่ยงด้ามจอบขึ้นลงเพื่อขุดสับเกลี่ยดินทำเป็นแปลงปลูกผัก ทุกแรงเหวี่ยงทำให้กล้ามเนื้อเกิดการขยับไหวอย่างสวยงาม แม้เหงื่อที่ไหลหยดเป็นทางผ่านแผงอกกำยำเปล่าเปลือยยังทำให้ดูดีมีเสน่ห์น่ามอง กรณิการ์ก็เผลอมองอย่างลืมตัว มองไปมองมาก็นึกหมั่นไส้ คนอะไรชอบถอดเสื้อเสียจริง ไม่รู้บ้าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ