บทที่ 64 Chapter 64 เด็กหลง

กรณิการ์ช้อนสายตาชุ่มน้ำขึ้นมองสบตาคมกล้า ใจดวงน้อยสั่นรัว ความอบอุ่นโอบคลุมลงเนื้อก้อนน้อย ตาคมกริบกล้าแม้มองจ้องนิ่งๆ แต่กลับมีกระแสอาทรส่งมาหา

“เด็กดีของฉัน...”

“คุณคราม...”

จริงหรือเปล่า เธอเชื่อใจเขาได้ใช่ไหม วางชีวิตที่ระหกระเหินของนกไร้รังตัวน้อยไว้ในมือแสนอบอุ่นแข็งแกร่งคู่นี้ได้ใช่หรือไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ