บทที่ 12
“เบอร์ขยะน่ะ” โซเฟียพูด
หลังทานอาหารเสร็จ โซเฟียไม่ได้กลับหอพักไปพร้อมกับเอมิลี่ เธอมีแผนอื่นต้องทำ
ลมหนาวในคืนฤดูหนาวพัดมาอย่างโหดร้าย โซเฟียกระชับเสื้อโค้ทให้แน่นขึ้นแล้วเดินฝ่าความหนาวเหน็บไปเพียงลำพัง
เธอคิดถึงตอนที่อ่านไพ่ทาโรต์ เอมิลี่จับได้ไพ่สี่เหรียญจากสำรับไรเดอร์-เวต
มันหมายความว่าคู่ครองในอนาคตของเธอจะเป็นคนมีความรับผิดชอบ เป็นผู้ใหญ่ และมอบความรู้สึกปลอดภัยให้เธอได้ โดยไม่มีเรื่องราวดราม่ามือที่สามเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอจะได้พบกับเรื่องราวความรักที่สวยงาม
ณ สถานีตำรวจ
“โรเบิร์ต เพื่อนร่วมงานที่สะกดรอยตามโซเฟียบอกว่าพบเธออยู่ใกล้ๆ กับริเวอร์ไซด์อพาร์ตเมนต์ครับ” อีธานกล่าว
“เธอไปทำอะไรที่นั่น” โรเบิร์ตถามอย่างประหลาดใจ
“มีคนเคยบอกไม่ใช่เหรอครับว่าฆาตกรต่อเนื่องบางคนชอบกลับไปที่เกิดเหตุเพื่อย้อนรอยการกระทำของตัวเอง” อีธานเสนอ “เธออาจจะกลับไปดูลาดเลาหรือเปล่าครับ”
โรเบิร์ตมีลางสังหรณ์ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจู่ๆ ก็ถามขึ้น “ตอนนี้เคิร์ตอยู่ที่ไหน”
อีธานรีบติดต่อเพื่อนร่วมงานที่ตามเคิร์ตอยู่ สักพักเขาก็ทำหน้าตกใจแล้วพูดว่า “เคิร์ตกำลังไปที่พักของโทนี่กับลูกพี่ลูกน้องของเขาครับ พวกเขาอาจจะไปถึงริเวอร์ไซด์อพาร์ตเมนต์หลังจากโซเฟียไปถึงพอดี”
“ไปกันเถอะ” โรเบิร์ตสั่ง เขาสลัดความรู้สึกที่ว่ากำลังจะเกิดเรื่องใหญ่ออกไปไม่ได้ และสงสัยว่าทำไมโซเฟียถึงมาที่นี่
โรเบิร์ตกับอีธานไปถึงริเวอร์ไซด์อพาร์ตเมนต์ในเวลาไม่นาน และซุ่มดูอยู่ใกล้ๆ โซเฟียอย่างเงียบๆ
นี่เป็นวันที่สามหลังจากการตายของโทนี่ เคิร์ตกับลูกพี่ลูกน้องของเขามาที่นี่เพื่อไว้อาลัย
โซเฟียเดินมาถึงทางแยก ห่างจากพวกเขาสองคนเพียงไม่กี่ฟุต และยังคงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
ขณะที่เธอเข้าใกล้เคิร์ตมากขึ้น โรเบิร์ตก็เริ่มกระวนกระวายใจ ไม่แน่ใจว่าโซเฟียกำลังวางแผนอะไรอยู่
แต่โซเฟียกลับไปหยุดยืนอยู่ตรงนั้น ห่างจากเคิร์ตเพียงไม่กี่นิ้ว แล้วตะโกนว่า “พวกแกรู้หรือเปล่าว่ากำลังไว้อาลัยให้ใครอยู่ แม้แต่ยมทูตยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร”
คนทั้งสองที่อยู่ข้างกองไฟเงยหน้าขึ้นมาทันที
“แกเป็นใคร มาพูดจาเหลวไหลอะไร” ลูกพี่ลูกน้องของเคิร์ตลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีรำคาญ
“โทนี่เป็นปีศาจ ตายไปก็ดีแล้ว” โซเฟียตบมืออย่างพึงพอใจ
ลูกพี่ลูกน้องของเคิร์ตตวาด “แกโผล่มาจากไหน นังหน้าไม่อาย!”
“ทำไมพวกป้าๆ ชอบเรียกผู้หญิงคนอื่นว่านังหน้าไม่อายกันจัง” โซเฟียสบตาเธอ พูดแทงใจดำ “เป็นเพราะว่าป้าแก่ลงแล้วเหรอ มีลูกแล้ว อ้วนแล้วก็ขี้เหร่ เลยอิจฉาผู้หญิงที่เด็กกว่าสวยกว่า การกดคนอื่นให้ต่ำลงมันทำให้ป้ารู้สึกดีกับตัวเองขึ้นมาสินะ”
ลูกพี่ลูกน้องของเคิร์ตตกใจก่อนจะโกรธจัด เธอยกมือขึ้นจะตบหน้าโซเฟีย “นังนี่!”
เคิร์ตคว้าแขนลูกพี่ลูกน้องของเขาไว้ พยายามทำให้เธอใจเย็นลง “อย่าไปสนใจคนบ้าเลย”
โซเฟียดูไม่สะทกสะท้านกับคำด่าและพูดบางอย่างที่เป็นปริศนาออกมา “เลิกโทรหาฉันซะที”
โรเบิร์ตมองตามสายตาของเธอไปและเห็นว่าเธอกำลังจ้องมองเคิร์ตอยู่
เหตุการณ์ทั้งหมดดูไม่ชอบมาพากล การที่โซเฟียโผล่มาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยและพูดจาแปลกๆ ก็น่าประหลาดแล้ว แต่ปฏิกิริยาของเคิร์ตนั้นประหลาดยิ่งกว่า
โรเบิร์ตกับอีธานเดินเข้าไปหาโซเฟียแล้วถาม “โซเฟีย คุณมาทำอะไรที่นี่”
โซเฟียไม่สนใจคำถามนั้นและพูดว่า “คุณตำรวจคะ ฉันจะกลับแล้ว”
เธอหันหลังแล้วเดินจากไป โรเบิร์ตเหลือบมองกลับไปเห็นเคิร์ตยังคงยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มองมาด้วยสายตาลึกลับ
โรเบิร์ตกับอีธานเดินตามโซเฟียไป และเธอไม่ได้พูดอะไรเลยจนกระทั่งพวกเขาเดินออกมาไกลพอสมควรแล้ว จากนั้นเธอก็เริ่มอธิบาย “ฉันบอกพวกคุณแล้วว่าฉันไม่ได้ฆ่าใคร และนั่นเป็นเรื่องจริง”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดเสริม “แต่คืนนี้ตอนสามทุ่ม อาจจะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่สตาร์ฟิชอพาร์ตเมนต์”
น้ำเสียงของเธอจริงจังมาก โรเบิร์ตตัวแข็งทื่อ สตาร์ฟิชอพาร์ตเมนต์คือที่ที่เร็นอาศัยอยู่
(ไรท์เองนะคะ ขอบคุณสำหรับความรักและการสนับสนุนจากทุกคนค่ะ! ตอนต่อไปจะมีการแทรกโฆษณาเข้ามา หวังว่าทุกคนจะอดทนดูโฆษณาสักนิด หรือจะพิจารณาสมัครสมาชิกเพื่อลบโฆษณาก็ได้นะคะ เพราะว่าตอนต่อๆ ไปมันน่าตื่นเต้นมากจริงๆ เชื่อเถอะค่ะว่าคุณต้องอ่านต่อแน่นอน!)
