บทที่ 142

ลิริกแทบจะหายใจรดต้นคอของโซเฟียอยู่แล้ว ฝีเท้าของหล่อนทั้งเร็วและหนักหน่วง ราวกับเสียงของนักล่าที่กำลังไล่ต้อนเหยื่อ แม้จะอยู่ใกล้กันแค่นั้น โซเฟียยังคงมองตรงไปข้างหน้าและเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น

ใบหน้าของโซเฟียยังคงเรียบเฉยเย็นชา ราวกับไม่ได้รับรู้ถึงคนที่เดินตามมา แต่ภายในใจ ความคิดของเธอกลับสับ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ