บทที่ 146

โรเบิร์ตเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สายตาจับจ้องใบหน้าของเบธก่อนจะเข้าเรื่อง “แผลเป็นบนหน้าคุณนั่นกวนใจอยู่สินะ หืม? ผมเห็นคุณลูบมันตลอดตั้งแต่เดินเข้ามา บอกผมได้เลยว่าคุณยังทำใจกับมันไม่ได้”

แววตาของเบธวูบไหว แต่เธอก็รีบกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม “คุณนี่ตาแหลมจริงๆ นะคะ แต่เอาจริงๆ ตอนนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ