บทที่ 151

โซเฟียยืนอยู่ข้างซากรถพลางแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่มืดสนิท ความรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างรุนแรงจู่โจมเข้าใส่เธออย่างกะทันหัน

อากาศและค่ำคืนเช่นนี้ราวกับถูกลิขิตไว้ให้เกิดหายนะ ถนนที่ปกติก็มีคนน้อยอยู่แล้ว บัดนี้กลับร้างผู้คนจนเกือบจะสิ้นเชิง ราวกับไม่เคยมีใครอยู่ที่นี่มาก่อน

“ตอนที่ผมโทรแจ้งตำรวจ ผมเห็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ