บทที่ 4

โซเฟียรับโทรศัพท์ “ฮัลโหลคะ”

“ชอบเรื่องที่เกิดขึ้นที่ริเวอร์ไซด์ อพาร์ตเมนต์ไหมล่ะ เชื่อรึยัง ฉันมาเพื่อช่วยเธอแก้แค้นนะ” เสียงปลายสายถูกดัดแปลงด้วยเครื่องเปลี่ยนเสียง

“คืนนี้มีโชว์อีกรอบตอนสามทุ่ม ที่ศาลาริมแม่น้ำวิลโลว์ เธอจะต้องชอบแน่ๆ” แล้วสายก็ตัดไปพร้อมกับเสียงคลิก

มีตึกแห่งหนึ่งอยู่ริมแม่น้ำวิลโลว์ และบริษัทการค้าของเคิร์ตก็ตั้งอยู่บนชั้น 13 ของตึกนั้น

วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายสำหรับโซเฟีย การเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ศูนย์ฉุกเฉินของโรงพยาบาลไม่เพียงแต่ต้องมีวุฒิการศึกษาสูงเท่านั้น แต่ยังต้องมีพละกำลังที่จะรับมือกับงานหนักอีกด้วย

หลังจากหมดกะ เบนจามิน ไวต์ พี่เลี้ยงของเธอซึ่งเป็นรองผู้อำนวยการศูนย์ฉุกเฉินก็เรียกเธอไปหา

เขายิ้มแล้วพูดว่า “โซเฟีย อีกหกเดือนเธอก็จะเรียนจบแล้วนะ พอจบแล้วก็อยู่ที่นี่ทำงานต่อได้เลย”

เบนจามินพูดต่อ “ไม่ต้องห่วงเรื่องงานหนักนะ ฉันทำเรื่องขอเงินช่วยเหลือค่าโยกย้ายจากโรงพยาบาลให้เธอแล้ว”

นักศึกษาปริญญาเอกที่ทำงานต่อในเมืองจะได้รับเงินช่วยเหลือค่าโยกย้าย ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ

แต่โซเฟียไม่มีบ้านอีกต่อไปแล้ว แม่ของเธอถูกฆาตกรรม ส่วนพ่อก็จากไปแล้วเช่นกัน

หลังเลิกงาน เธอได้ยินเจเรมี ไรต์ จากแผนกทันตกรรมเรียกชื่อเธอ

ตอนแรกโซเฟียแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แต่เจเรมีวิ่งเข้ามาหาแล้วร้องเรียก “โซเฟีย ผมได้ยินว่าเมื่อวานคุณเจอปัญหามาเหรอครับ เรื่องเรียบร้อยดีไหม”

เขามีรอยยิ้มสดใสประดับอยู่บนใบหน้า

แผนกทันตกรรมเป็นแผนกที่ทำกำไรได้มากที่สุดและเป็นมิตรที่สุดในโรงพยาบาล ทำให้คุณหนูบ้านรวยคนนี้ยังคงรักษาท่าทางไร้เดียงสาเอาไว้ได้

“ผมส่งข้อความไปหาแต่คุณไม่ตอบ ผมเลยมาหาคุณหลังเลิกงาน เผื่อว่าจะมีอะไรให้ช่วยได้บ้าง” เขามองเธออย่างมีความหวัง

โซเฟียคิดว่าเจเรมีอาจจะแอบชอบเธอ หรืออาจจะอยากชวนเธอออกเดตด้วยซ้ำ

แผนกทันตกรรมอยู่ห่างจากศูนย์ฉุกเฉินครึ่งชั่วโมง ถ้าเขาไม่สนใจเธอ คงไม่ถ่อมาไกลขนาดนี้

แล้วเขาก็พูดขึ้น “คืนนี้มีโชว์ที่เซ็นทรัลพลาซ่านะครับ ไปกับผมสิ ได้ยินว่ามีดารามาด้วยนะ”

เขากำลังชวนเธอออกเดต โซเฟียรู้สึกว่าตัวเองไม่สมควรมีแฟน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งงานเลย ดังนั้นเธอจึงต้องหาเหตุผลให้เขาถอยห่างออกไป

“หมอไรต์คะ ฉันชอบของใหญ่ค่ะ” เธอพูด

“ใหญ่เหรอครับ” เจเรมีหน้าแดงและพูดตะกุกตะกัก เขาพยายามพิสูจน์ตัวเองอย่างรวดเร็ว “ของผมก็ไม่เล็กนะครับ ทั้งหนาทั้งยาว จะให้ผมถอดกางเกงให้ดูไหมล่ะ”

เจเรมีย่างสามขุมเข้ามาขวางหน้าเธอแล้วเอามือวางบนเข็มขัด

“ถ้าคุณกล้าถอดให้ดู ฉันก็จะเอามีดผ่าตัดเฉือนมันทิ้งค่ะ” โซเฟียพูดอย่างใจเย็น

เจเรมีรีบเอามือออกจากเข็มขัดทันที เขาถามอย่างลังเล “งั้น...คุณหมายความว่ายังไงครับ”

“ฉันชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าค่ะ คุณดูเด็กเกินไป เหมือนเด็กมัธยมปลายมากกว่า” โซเฟียพูดพลางมองไปที่เจเรมี

“ผู้ชายอายุมากกว่าดีๆ เขาก็มีเจ้าของไปหมดแล้ว ส่วนพวกไม่ดีที่แต่งงานแล้วหาเมียน้อย จิตใจก็มักจะวิปริตหรือมีชู้หลายคน ไม่มีความซื่อสัตย์เลยสักนิด” เจเรมีแนะนำอย่างร้อนรน

“ถ้าเป็นพ่อม่ายอายุมากกว่า ฉันก็รับได้ค่ะ ยังไงซะ แฟนฉันจะเด็กกว่าฉันไม่ได้” โซเฟียกล่าว

“จริงๆ แล้วผมแก่กว่าคุณนะ ถ้าไม่เชื่อ ผมให้ดูบัตรประชาชนได้เลย” เจเรมีรื้อกระเป๋าหาบัตรประชาชนอย่างร้อนรน

โซเฟียฉวยโอกาสนี้หลบออกมาแล้ววิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ พอดีกับที่รถเมล์คันที่เธอรอมารับ เธอจึงรีบกระโดดขึ้นรถไป

ที่สถานีตำรวจ โรเบิร์ตกำลังตรวจสอบแฟ้มสืบสวนของโซเฟีย

ก่อนหน้านี้เธอเคยสอบถามข้อมูลการเช่าที่ริเวอร์ไซด์ อพาร์ตเมนต์

เธอยังเคยสอบถามเกี่ยวกับตำแหน่งงานว่างในบริษัทของเคิร์ตด้วย

ผู้กระทำความผิดรายที่สองในคดีทารุณกรรมเก่า บัดนี้ได้กลายเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง มีชื่อเสียงและผลงานที่ดีในแวดวงธุรกิจ

โรเบิร์ตและอีธานไปที่บริษัทของเคิร์ต เขาแต่งตัวดีและดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ดูมีชีวิตชีวามาก

เขากับโทนี่มีรูปร่างหน้าตาและโครงสร้างร่างกายคล้ายกันมาก แต่เคิร์ตมีกล้ามเนื้อมากกว่าเล็กน้อย

“ในปีที่แม่ของคุณเสียชีวิต หลังจากที่คุณทะเลาะกับโทนี่น้องชายของคุณแล้ว คุณได้ติดต่อกับเขาบ้างไหมครับ” อีธานถาม