บทที่ 8

ผู้ต้องสงสัยเสียชีวิตในจุดที่ห่างจากที่ภรรยาของเคิร์ทตกลงไปในน้ำเป็นระยะเดินเพียง 7 นาที

โรเบิร์ตไปถึงที่เกิดเหตุซึ่งเต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ พื้นที่ถูกกั้นไว้ด้วยเทป

ผู้ต้องสงสัยหญิงนอนคว่ำหน้าอยู่บนทางลาดริมแม่น้ำ เธอสวมเพียงชุดชั้นในเก็บความร้อนและเลือดยังไหลไม่หยุด

ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีบัตรประจำตัว มีเพียงกระเป๋าใบใหญ่สีดำที่ข้างในมีเสื้อขนเป็ดสีเทายัดอยู่

โรเบิร์ตขยับเข้าไปใกล้เพื่อมองหาเบาะแส เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเธอ เขาก็คิดว่าอาจจะเป็นไลรา

ไลรา โคล วัย 34 ปี เป็นแฟนสาวของเคิร์ทเมื่อ 16 ปีก่อน เธอเป็นคนเดียวที่ถูกลงโทษและถูกส่งตัวเข้าเรือนจำในตอนนั้น

ตอนนี้ ผู้เสียชีวิตทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับคดีของเอลล่า ซึ่งดูเหมือนจะบังเอิญเกินไป

ทีมพิสูจน์หลักฐานทำงานกันทั้งคืน พอรุ่งสาง ผู้ตรวจสอบร่องรอยก็พบลายนิ้วมือซึ่งน่าจะเป็นของภรรยาเคิร์ทอยู่บนซิปของเสื้อขนเป็ด พวกเขายังพบชิ้นส่วนลายเพ้นท์เล็บเล็กๆ จากเล็บของภรรยาเคิร์ทในรอยขาดของเสื้อด้วย

โดยปกติแล้ว เมื่อคนสองคนสัมผัสกัน พวกเขามักจะทิ้งร่องรอยบางอย่างของตัวเองไว้บนตัวอีกฝ่ายเสมอ

เหล่าเจ้าหน้าที่กลับมาทบทวนคดีกันอีกครั้ง

“การจะหาตัวคนที่ฆ่าไลราได้ เราต้องรู้ก่อนว่าใครเป็นคนผลักภรรยาของเคิร์ทตกแม่น้ำ การฆาตกรรมสองรายนี้เกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน”

อีธานรู้สึกงุนงงและถามขึ้นว่า “ไม่ใช่ไลราหรอกหรือที่เป็นคนผลักเธอ”

โรเบิร์ตติดรูปของไลราและภรรยาของเคิร์ทบนไวท์บอร์ด “คนที่ผลักภรรยาของเคิร์ทตกแม่น้ำอาจไม่ใช่แค่ไลราคนเดียว เรามีผู้ต้องสงสัยอีกคน”

จากนั้นเขาก็ติดรูปของโซเฟีย “โซเฟีย”

อีธานถาม “เธอไม่ใช่คนที่ช่วยภรรยาของเคิร์ทไว้เหรอครับ แล้วเธอก็อยู่ภายใต้การเฝ้าระวังของเราตลอดเวลานี่”

โรเบิร์ตอธิบาย “อย่างแรก โซเฟียใช้เวลาถึงสามสิบนาทีเพื่อไปกินอาหารเม็กซิกันโดยเฉพาะ ซึ่งมันแปลก ทั้งๆ ที่มีร้านอาหารเม็กซิกันอยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอ อย่างที่สอง เธอบังเอิญไปอยู่ในสถานที่ที่ครอบครัวของเคิร์ทไปบ่อยๆ และช่วยภรรยาของเขาไว้ได้พอดี”

ราวกับว่าเธอรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

โรเบิร์ตติดรูปที่ถ่ายระหว่างการสอบสวนโซเฟียขึ้นบนไวท์บอร์ด “ดูการแสดงออกทางสีหน้าเล็กๆ น้อยๆ ของเธอให้ดี”

ในรูปแรก โซเฟียกำมือแน่นเมื่อได้ยินเรื่องลูกชายวัย 7 ขวบของเคิร์ท

ในอีกรูป เปลือกตาของโซเฟียกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าเด็กทั้งสองคนจะต้องสูญเสียแม่ไปตั้งแต่อายุยังน้อย

แม้ว่าเธอจะพยายามทำหน้านิ่ง แต่การแสดงออกเล็กๆ น้อยๆ เหล่านั้นก็ฟ้องออกมาหมด

ในการสอบสวนครั้งก่อนๆ โซเฟียไม่เคยแสดงสีหน้าอะไรเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอซ่อนอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่อยู่ ซึ่งเผยให้เห็นว่าคำพูดเหล่านั้นกระทบใจเธออย่างจัง

โรเบิร์ตติดรูปอีกใบ “ดูรูปนี้สิ”

นี่คือรูปของโซเฟียตอนที่โรเบิร์ตบอกเธอว่าคนที่เธอช่วยไว้คือภรรยาของเคิร์ท

“ตอนที่ผมเปิดเผยตัวตนของภรรยาเคิร์ท เธอทำท่าประหลาดใจ แต่มันเป็นการเสแสร้งล้วนๆ ดูรูปนี้สิ ใบหน้าสองข้างของเธอไม่สมมาตรกัน และสีหน้านั้นค้างอยู่นานกว่าสองวินาที” โรเบิร์ตกล่าว “แถมรูม่านตาของเธอก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด”

ไม่ว่าคนๆ นั้นจะถูกฝึกฝนมาดีแค่ไหน รูม่านตาจะตอบสนองต่ออารมณ์ที่แท้จริงเสมอ ซึ่งจะเปิดเผยความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ออกมา

แต่รูม่านตาของโซเฟียยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง นั่นหมายความว่าเธอกำลังแสดงละครอยู่

โรเบิร์ตสรุป “ผมคิดว่าเธอไม่ได้เจอแค่เคิร์ท แต่เจอภรรยาของเขาด้วย เธอปรากฏตัวที่ศาลาริมน้ำนั่นโดยเจตนา”

โซเฟียโกหกตำรวจอีกแล้ว

อีธานถาม “ผมมีคำถามสองสามข้อครับ ข้อแรก ทำไมไลราถึงอยากฆ่าภรรยาของเคิร์ท ข้อสอง ถ้าโซเฟียกับไลราร่วมมือกันฆ่าภรรยาของเคิร์ท แล้วทำไมสุดท้ายโซเฟียถึงช่วยเธอไว้ แล้วทำไมไลราถึงต้องมาตาย ในเมื่อโซเฟียอยู่ภายใต้การเฝ้าระวัง เธอไม่มีทางฆ่าไลราได้ แล้วใครเป็นคนทำ และเธอไปหาผู้สมรู้ร่วมคิดมาได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้เธอถังแตก”

ตอนเธออายุ 14 พ่อของเธอเป็นมะเร็ง เธอขายบ้านเพื่อจ่ายค่ารักษา แต่สุดท้ายพ่อก็เสียชีวิต หลังจากนั้น เธอก็หาเงินด้วยการทำงานพาร์ทไทม์ ด้วยเงินเดือน เงินช่วยเหลือจากรัฐบาล และทุนการศึกษา เธอก็เอาตัวรอดมาได้ แม้แต่ตอนนี้ที่เป็นแพทย์ฝึกหัดที่โรงพยาบาล เธอก็มีรายได้แค่ 200 ดอลลาร์เท่านั้น

โรเบิร์ตกล่าว “นั่นคือสิ่งที่เราต้องสืบหาต่อไป”

“อีกเรื่องหนึ่ง” โรเบิร์ตติดรูปการตายของโทนี่บนไวท์บอร์ด

เขาชี้ไปที่รูปของไลราและโทนี่แล้วพูดว่า “ไลรากับโทนี่ต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมอย่างโหดเหี้ยมในคดีของเอลล่า และภรรยาของเคิร์ทก็มีความสัมพันธ์กับเคิร์ท ส่วนโซเฟียก็อยู่ในที่เกิดเหตุทั้งสองแห่ง การฆาตกรรมทั้งสามรายนี้ต้องเชื่อมโยงกันอย่างแน่นอน”

เขากล่าวต่อ “ดังนั้นเราควรมุ่งเป้าการสืบสวนไปที่คนเหล่านี้ และสำหรับโซเฟีย ก็ให้ตำรวจจับตาดูเธอไว้เหมือนเดิม”

ที่โรงพยาบาล

“โซเฟีย” เจเรมียังไม่ยอมแพ้

“วันนี้คุณดูมีความสุขนะ” เจเรมีเดินวนรอบตัวเธอ

โซเฟียเหลือบมองเขาอย่างประหลาดใจ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าท่าทางกลับไปสู่สภาพไร้อารมณ์ดังเดิม การแสดงอารมณ์ออกมาไม่ใช่ความคิดที่ดี

เจเรมียื่นถุงให้เธอ “ผมซื้ออาหารเช้ามาเยอะเกินไป ช่วยกินหน่อยได้ไหม ไม่อย่างนั้นคงต้องทิ้งเสียเปล่า”

โลโก้บนถุงนั้นชัดเจน อาหารจากร้านนี้ราคาแพง

“ฉันแพ้อาหารพวกนี้” โซเฟียตอบ

เจเรมีพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อ “แต่ผมก็เห็นคุณซื้ออาหารร้านนี้บ่อยๆ นะ”

โซเฟียประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเจเรมีจะช่างสังเกตขนาดนี้ แต่เธอก็ยังต้องการที่จะปฏิเสธเขา

“ฉันแพ้ความรัก” โซเฟียกล่าว “คุณไม่ใช่สเปกฉัน”

เธอเร่งฝีเท้า ทิ้งเจเรมีไว้ข้างหลัง ก่อนเลิกงาน โซเฟียได้รับโทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่ระบุตัวตนอีกครั้ง เป็นเสียงที่ถูกดัดแปลงเหมือนเดิม

สองครั้งล่าสุดที่โซเฟียได้รับโทรศัพท์แบบนี้ โทนี่ก็ตาย และไลราก็ตาย ใครจะเป็นรายต่อไป