กลับบ้าน เพนนี่

บทที่ 120: กลับบ้านไปซะ เพนนี

โรมัน

“อุ๊บส์”

เสียงเธอเบา แต่ท่าทีที่พูดทำเอาขากรรไกรผมกระตุก เธอไม่แม้แต่จะทำท่ารู้สึกผิด แค่เอียงแก้วไวน์ในมือ แกว่งไวน์แดงไปมาเหมือนกับว่าที่นี่เป็นของตัวเอง

ส้อมของเธอหล่นกระทบจานกระเบื้องเสียงดังแกร๊งตอนที่ผมกำลังคุยกับซาวันนาห์ อุบัติเหตุที่จัดฉากไว้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ