มันฆ่าฉัน

บทที่ 127: มันกำลังฆ่าฉัน

“หนูไม่สน!” ฉันตะโกนสวนกลับไป “พอได้แล้ว! หยุดบอกให้หนูเป็นคนนั้นคนนี้เสียที หนูหายใจไม่ออกแล้วกับทุกอย่างที่แม่บังคับ มันเหนื่อย! มันกำลังฆ่าหนู! หนูไม่ไหว—”

เสียงของฉันขาดห้วงไป ชั่วขณะหนึ่ง เสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้องคือเสียงสัญญาณจากจอมอนิเตอร์ที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ