เราจะพยายามต่อไป

บทที่ 169: เราจะพยายามต่อไป

ซาวันนาห์

โรมันไล้นิ้วไปตามส่วนโค้งของกระดูกสะโพกฉัน ฉันสะท้าน แต่ไม่ใช่เพราะความหนาว สายตาของเขาที่มืดลึกและมุ่งมั่นจับจ้องฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหน “คิดถึงแบบนี้จัง” เขากระซิบ เขาโน้มศีรษะลง ริมฝีปากสัมผัสแอ่งชีพจรอ่อนไหวใต้ใบหูของฉัน “คิดถึงเธอ”

เสียงถอนหายใจแผ่วเ...