นรกเดียวกัน

บทที่ 43: นรกขุมเดียวกัน

“ฉันน่ะเหรอ ร้องไห้ เปล่านี่ ไม่ได้ร้องสักหน่อย” คำโกหกหลุดออกจากปากเร็วเกินไป เสียงของฉันสูงกว่าปกติหนึ่งระดับ ฉันใช้แขนเสื้อสเวตเตอร์เช็ดตาตัวเอง...แรงเกินไปจนเนื้อผ้าขูดกับผิวหนัง

ราวกับว่าถ้าฉันถูแรงพอ จะสามารถลบร่องรอยอะไรก็ตามที่เธอคิดว่าเห็นออกไปได้

“แค่มีอะไรเข้าตา...