บทที่ 39 39

แบบนี้นี่เองมารดาถึงได้ดูหงุดหงิดนัก แต่เขาเชื่อว่าบิดาไม่ใช่คนแบบนั้น

“ฉันเป็นลูกของคุณพ่อ หมายถึงคนที่พาเธอมาอยู่ที่นี่น่ะ”

“สวัสดีค่ะ” ไพรหอมยกมือไหว้ เมื่อเขาแนะนำตัวเอง ถือว่าเขาก็เป็นเจ้าของบ้านคนหนึ่ง

“เธอชื่ออะไรล่ะ”

“ไพรหอมค่ะ”

“ชื่อแปลกดี น่ารักสมชื่อ...”

“คะ” ไพรหอมเงยหน้ามองอย่างสง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ