บทที่ 54 54

แต่เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เธอจึงได้แต่รอคอย

“ถ้ามีอะไรให้บอกพี่นะ” จันทร์แจ่มรู้สึกว่าตัวเองน้ำท่วมปาก แอบลอบมองรอยยิ้มของเด็กสาวแล้วใจคอไม่ดี หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่เธอได้ยินมาหรอกนะ

“รีบๆ จัดการกันหน่อย มัวแต่อู้กันอยู่นั่นแหละ วันนี้พวกคุณๆ จะรับประทานอาหารกัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ