บทที่ 62 อุบัติรักลวงพิศวาส บทที่ 2

เริ่มโมโหขึ้นมา ฟ้าใสเลยยอมที่จะทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ แล้วเขย่าร่างที่นอนเหยียดยาวนั่นเต็มแรง และด้วยความ ตกใจหรืออะไรก็ตาม หากฝ่ายนั้นพรวดพราดลุกขึ้นนั่ง จนหัวโขกกันโป๊กใหญ่ แถมจมูกโด่งของเขา ยังเฉียดแก้มนวลของเธอไปอีก โอย..แทบลืมหายใจ

"ไอ้ธาร...โห..จะปลุกหรือจะฆ่ากันวะเนี่ย"

"นายสิ...ตื่นดี ๆ ไม่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ