บทที่ 10 บทที่ 9 รักษาได้แค่กาย แต่จิตใจนั้น..

บทที่ 9 รักษาได้แค่กาย แต่จิตใจนั้น..

แม้ตอนกลางคืนหลินซือเหยาจะต้องต่อสู้กับฝันร้ายของตน แต่เช้ามานางก็จัดเตรียมอาหารเอาไว้ให้ไป๋อวิ๋นแต่เช้า

“กินข้าวก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่ให้ท่านหมอออกไป หากยังกินข้าวไม่หมด” ไป๋อวิ๋นได้ยินเช่นนั้นก็เ

ข้าใจได้ทันที เข้ามองออกไปที่นอกหน้าต่าง

“คนไข้วันนี้เยอะนัก แม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ