บทที่ 173 ตอนพิเศษที่7 อยากเป็นคนเฝ้าประตู2/2

“ท่านอ๋องเพคะ บาดแผล...” ยังไม่ทันเอ่ยจบ เหยาหวังเหว่ยก็จับคางของนางให้หันหน้ามามองเขา

“ข้าไม่เป็นไร ให้ข้าได้ทำเถอะนะ..นะ” สายตาของเขายามนี้หยาดเยิ้ม บวกกับน้ำเสียงของเขาทำให้สตรีใต้ร่างถึงกับใจอ่อนยวบ

“เช่นนั้นอย่าออกแรงมากเกินไปนะเพคะ”

เพียงได้ยินเช่นนั้นเขาก็กดปากลงบนริมฝีปากของนางอีกครั้ง ปล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ