บทที่ 12 ลักพาตัว

หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นผมก็ไม่ได้เห็นหน้าของไอ้มาร์คอีกเลย ตอนนี้ผมเริ่มกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ ผมไม่รู้หรอกว่าวันนั้นไผ่พูดอะไรไป แต่ที่รู้ๆ คือตอนนี้ผมควรจะดีใจและมีความสุขได้แล้ว แต่ทำไมลึกๆ แล้วผมถึงลืมหน้าของมันไม่ได้กันนะ

“เฮ้ย!! อุ่นมึงจะกลับบ้านพร้อมกูเลยหรือเปล่า” เสียงของไผ่ดังมาจากข้าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ