บทที่ 5 นมสีชมพู

“ไหนกูดูของมึงหน่อยซิ ว่าสมราคาค่าตัวหรือเปล่า” ว่าแล้วไอ้มาร์คก็ล้วงมือลงไปในน้ำเพื่อจะควานหาสิ่งที่ผมไม่ควรจะให้ใครเห็น เพราะผมไม่ได้หน้าด้านหน้าหนาอย่างมันนี่ที่จะไปเที่ยวโชว์ของให้ใครๆ ดู

“อย่านะ ไม่เอา” นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มจะสู้กับมัน โดยผมรีบเอามือมาคว้าน้องชายตัวเองไว้ ก่อนที่จะผลักไอ้มาร์คให้หัวมันคว่ำตกลงไปในอ่างจากุชชี่ แล้วจึงรีบฉวยโอกาสวิ่งหนีมันออกมา แต่ก็ลืมคิดไปว่าผมจะหนีไปไหนได้ นี่แหละคือปัญหา เพราะผมอยู่ในบ้านของมันแถมมีลูกน้องอีกเป็นโขยงที่คอยเฝ้า เรื่องจะคิดหนีเหรอลืมไปได้เลย

แต่อย่างน้อยผมก็ต้องหาวิธีป้องกันตัวเองก่อนมั้ย ผมรีบไปเปิดลิ้นชักหยิบบ๊อกเซอร์ตัวหนึ่งมาใส่ก่อนจะทับด้วยกางเกงขาสั้นอีกตัวเพื่อให้ดูแน่นหนา จากนั้นก็หยิบเอาเสื้อยืดมาใส่ให้เรียบร้อย ก่อนจะวิ่งไปคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวไว้อีกชั้น

หลังจากที่ผมเตรียมตัวเสร็จไม่ทันห้าวินาทีมันก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว โชคยังดีที่มันไม่ได้เดินโท่งเทงออกมาเพราะยังมีผ้าขนหนูหนึ่งผืนพันมารอบเอวมาด้วย เส้นผมของมันที่เปียกน้ำถูกปัดเสยขึ้นไปข้างหลัง ทำให้ผมได้เห็นหน้าของมันชัดยิ่งขึ้น ซึ่งถ้าหากว่ากันตามความจริงแล้ว ด้วยหน้าตา ท่าทาง หรือหุ่นของมันก็ต้องถือว่ามันเป็นคนหล่อคนนึงเลยทีเดียว แต่มันดันติดที่คำพูด ชอบเอาแต่ใจ ไม่ให้เกียรติใคร ชอบสั่ง ชอบวางอำนาจ บลาๆๆๆ เลยทำให้มันดูน่ากลัวในสายตาของผม

“มึงทำบ้าอะไรวะ หรือมึงอยากให้ไอ้ไอมันตายใช่ไหม!” เสียงที่ทรงอำนาจของมันพ่นคำข่มขู่เดิมๆ ออกมาอีกแล้ว ซึ่งมันรู้ดีว่านี่คือจุดอ่อนของผมที่ต้องยอมแพ้

“ก็เรื่องอะไรจะมาดูน้องชายผมละ โรคจิตหรือเปล่า?” บางทีผมเองก็ต้องมีการโต้ตอบกลับไปบ้างทั้งๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่พูดกับคนอย่างมันให้มากความ

"ก็มึงเป็นเด็กของกู กูจะดูของมึงมันโรคจิตตรงไหนวะ?"

แล้วมันก็เดินย่างสามขุมเข้ามาใกล้กับผม ก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับที่แขนของผมแล้วกระชากอย่างแรงจนตัวผมเองถึงกลับล้มกลิ้งอยู่บนเตียง แล้วมันก็จับตัวผมให้นอนหงายโดยที่แขนทั้งสองถูกตรึงไว้ด้วยมือหนาของมัน

“หยุดดิ้น! ก่อนที่กูจะโมโหไปมากกว่านี้” มันตะคอกใส่หน้าผม ตอนนี้ตัวผมสั่นเทาด้วยความกลัวอย่างมาก แค่วันแรกที่มาถึงผมก็ถูกข่มเหงทุกอย่างจนเกือบไม่เหลือศักดิ์ศรีของความเป็นคนต่อไปแล้ว น้ำใสๆ ที่เริ่มที่เอ่อล้นออกมาจากสองตา มันเป็นเพราะความโกรธและเกลียด และสมน้ำหน้าให้กับชะตาชีวิตที่บัดซบของตัวเอง

“มึงจะร้องไห้ทำไม? คิดเหรอว่าน้ำตาของมึงจะทำให้กูใจอ่อนได้” ผมมองหน้ามันอยู่อย่างนั้นนานมากสำหรับความรู้สึกผม ผมไม่ได้ตั้งใจจะร้อง แต่มันไหลออกมาเองเพราะความอึดอัดและโกรธต่างหาก

“ไหนมึงลองทบทวนบทจูบที่กูสอนมึงอีกทีซิ เร็ว! กูไม่ชอบรออะไรนาน หรือมึงจะต้องรอให้มีใครเจ็บตัวเพิ่มก่อนใช่ไหม ได้งั้นกูเริ่มจากไอ้ไอก่อนเลย” มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเลือกหารายชื่อที่มันต้องการจะติดต่อแต่ยังไม่ทันที่มันจะได้ต่อสาย ผมก็รีบพูดขัด

“ผมทำแล้ว อย่าทำร้ายพี่ไออีกเลยนะ ผมขอร้อง” ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับยกมือขึ้นมาไหว้คนอย่างมัน เพื่อขอให้มันอย่าทำร้ายพี่ไออีก

ผมเห็นมันวางโทรศัพท์ไปแล้ว ผมถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

“อืม วันนี้กูเบื่อละ มึงถอดเสื้อออก เร็วซิ! อย่าให้กูต้องสั่งซ้ำ” ไอ้มาร์คมันพูดพร้อมกับจ้องมาด้วยแววตาที่ดุดัน จนผมเองถึงกับเหวอทำอะไรไม่ถูก

แคว๊ก!!

กว่าที่จะมารู้ตัวอีกทีเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ก็ถูกมันฉีกขาดไปซะแล้ว

“อืม เมื่อกี้เห็นไม่ชัดตอนแช่ในน้ำ ตอนนี้สวยกว่าที่กูคิดไว้อีก” พอได้ยินมันพูดแบบนั้น ผมถึงกับรีบเอามือทั้งสองข้างมาปิดไว้ที่หน้าอกเพื่อป้องกันสายตาของมันที่โลมเลียอย่างน่าเกลียด

“เอามือออกไป”

“.....” ผมยังดื้อ

“ยังอีก กู-บอก-ว่า-ให้-มึง-เอา-มือ-ออกไป ได้ยินไหม!!” คำพูดที่เน้นแบบนั้นมีเหรอที่ผมจะไม่ได้ยิน แต่จะให้ผมทำใจยังไงละก็ในเมื่อผมเป็นผู้ชายแล้วมันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน โดยปกติผมเองก็ไม่เคยอายหรอก เพราะหลายครั้งผมก็ถอดเสื้อบ่อยไป แต่กับไอ้คนตรงหน้าผมไม่ไว้ใจมัน ยิ่งมันพูดว่านมผมสวยอีก ผู้ชายที่ไหนเขาชมกันแบบนี้ล่ะ

“มึงเลือกเอา จะให้กูดูดีๆ หรือจะต้องให้กูกระทืบพี่มึงก่อน” อีกแล้วนะ มันใช้มุขนี้ขู่ผมอีกแล้ว แล้วมันก็ได้ผลทุกครั้งด้วยซิในเมื่อผมไม่มีทางให้เลือกอะไรให้เลือกเลยซักทาง

ผมยอมเอามือที่ปิดหน้าอกไว้ออกไป ก่อนที่จะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากที่จะเห็นสีหน้าและแววตาของมันว่าจะสะใจแค่ไหนที่ได้แกล้งผมแบบนี้

“อวบดีนี่หว่า นมตั้งเต้าเลยนะมึง แม่งหัวนมก็สีชมพูอีก” นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันที่ผมต้องมานั่งฟังผู้ชายพูดชมนมของผม

แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงมือหนาที่เข้ามาบีบเค้นหน้าอกของผมทำอย่างกับว่ามันเป็นของผู้หญิงจนผมรู้สึกเจ็บ แต่ในความเจ็บนั้นมันยังมีอีกความรู้นึงที่เข้ามาด้วย

“ชอบล่ะสิมึง มีแอ่นสู้มือกูด้วย” ผมถึงกับหน้าแดงเพราะคำพูดของมัน และก็รู้สึกว่าบนเตียงมีแรงยวบลงคงเพราะมันกำลังขึ้นมาบนนี้แน่ๆ

“เอามือมึงมาคล้องคอกูไว้” เสียงที่สั่งแกมบังคับทำให้คนที่ไม่มีทางเลือกอย่างผมต้องจำใจยอมทำตามคำสั่ง

มือหนาที่เคยบีบหน้าอกผม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นใช้ปลายนิ้วบดบี้เข้าไปที่หัวนมของผมซึ่งเป็นจุดที่อ่อนไหวต่อการสัมผัสจนผมถึงกับเผลอครางออกมาอย่างน่าอาย

“อืม ยะ.อย่า อืม พอได้แล้ว” จบคำผมก็รีบปล่อยมือที่คล้องคอมันไว้ มาจับมีที่รุกรานหน้าอกผมแมน

“ปล่อยมือกู” ผมส่ายหัวดิ๊ก

“กูบอกให้มึงปล่อยไง” คำสั่งของมันตอนนี้ไม่ได้รับการตอบสนองใดๆ จากผม

“ได้เลยมึง” จบคำของมันตัวของผมก็ถูกดันไปด้านหลังจนล้มนอนหงาย มือผมที่เคยจับมันไว้ถูกมันพลิกข้อมือนิดเดียวกลายเป็นมือของผมที่ถูกกดเอาไว้บนที่นอน

“อ๊ะ!! ยะ...อย่านะ!!”

ผมส่งเสียงเมื่อเคราสากๆ ของมันขูดไปตามหน้าอกของผม จนผมขนลุกทั้งตัว มันอึดอัดมันเสียว มันเป็นอาการอะไรที่ผมไม่สามารถบรรยายได้ รู้แต่ว่าตอนนี้มันเสียวจนอยากร้องไห้

แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อปากอุ่นๆ ของไอ้มาร์คเข้าครอบครองหัวนมที่แข็งเป็นไต ก่อนที่ลิ้นหนาของมันจะดุนดันหยอกล้อกับส่วนที่แข็งเป็นไต ทั้งๆ ที่พยายามจะดิ้นเบี่ยงตัวให้พ้นจากปากของมันแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้เพราะแรงของมันที่มีมากกว่าบวกกับรสสัมผัสที่เร่าอารมณ์ทำให้แขนทั้งสองข้างของผมเริ่มที่จะหมดแรงต่อต้าน ถึงตอนนี้ต่อให้มันไม่กดไว้ผมก็ไม่มีแรงต่อต้านอะไรแล้ว

“ยะ..อย่า” แม้เสียงนั้นจะเป็นผมที่บอกกับมันว่า ‘อย่า’ แต่กลายเป็นว่าร่างของผมกลับแอ่นอกรับกับแรงดูดมหาศาลของมันอย่างลืมตัว ก่อนที่มือของผมจะถูกจับให้ไปวางพาดอยู่บนไหล่ของมันและจิกไปที่เนื้อของมันเพราะความเสียวที่มี และสุดท้ายก่อนที่มันจะถอนปากหนาออกไป ผมก็ได้ยินมันพูดว่า

“จำไว้นะเด็กน้อย นมสีชมพูของมึงก็เป็นของกู ของกูคนเดียว” จากนั้นแรงบดมหาศาลจากปากของมันก็พุ่งจู่โจมไปที่หน้าอกผมแบบไม่ยั้ง