บทที่ 1 ปฐมบท

ร่างสูงกำยำพร้อมกับรอยสักเต็มทั้งสองแขนนั่งถือไม้ทีกระดิกเท้าอยู่หน้าห้องตรวจ

คนไข้ พยาบาล รวมถึงผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองมาทางชายหนุ่มร่างใหญ่เป็นตาเดียว นั่นเพราะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลฟกช้ำ เสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูกับเสื้อกล้ามขาวด้านในเปรอะเลือดจนดูไม่ออกว่าเป็นเลือดจากปากแผลของเขา หรือเลือดของใครกันแน่

เขาคือ ‘ขาล’ หัวโจก ปวส. เทคนิคเครื่องกล เจ้าของใบหน้าดุดันกับทรงผมไถข้างมัดจุกสุดเท่ ขาลเป็นผู้ชายที่บ้าดีเดือด กล้าได้กล้าเสีย และเป็นคนหัวรุนแรงพอสมควร เขามีเรื่องตีกับวิทยาลัยอื่นเป็นประจำ และเข้าออกโรงพยาบาลเป็นบ้านหลังที่สอง

แต่แรงจูงใจที่ทำให้คนที่เกลียดโรงพยาบาลเข้าใส้ตั้งแต่เด็กอย่างขาลเลือกที่จะมาที่นี่ ก็มีอยู่อย่างเดียว

“คุณขาล ปริชาพิพัฒน์ คุณหมอเรียกพบค่ะ”

พยาบาลสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มขานชื่อของเขาหลังจากที่ร่างสูงรอมายี่สิบนาที ขาลในสภาพสะบักสะบอมหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง เขาผิวปากอย่างอารมณ์ดีซึ่งขัดกับบาดแผลภายนอกที่ออกจะหนักหน่วงเอาเรื่อง ก่อนที่จะกระตุกยิ้มให้พยาบาลที่ขานเรียกชื่อเขา

แต่ถึงแม้ว่าพยาบาลคนนั้นจะน่ารักแค่ไหน ก็สู้พี่สาวของเขาไม่ได้

คนตัวโตเปิดประตูเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกับปิดประตูอย่างเรียบร้อย เขาเดินไปนั่งตรงหน้าร่างบางสะโอดสะองในชุดกาวน์สีขาว แววตาสีน้ำตาลอ่อนช้อนสายตาขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างชินชา เพราะขาลมักจะมาหาเธอด้วยสภาพแบบนี้เสมอ

เมื่อมองดีๆ ก็ดูเหมือนเป็นการเรียกร้องความสนใจจากเธอกลายๆ

“คราวนี้ไปตีกับใครมาอีกล่ะคะ พ่อตัวดี”

“อริฝั่งธนน่ะครับ แต่พี่ไม่ต้องใส่ใจหรอก” เสียงทุ้มติดห้วนทำเสียงเนิบเอาอกเอาใจผู้หญิงตรงหน้า บัดนี้แววตาของผู้ชายตัวใหญ่ร่างถึกคนนี้เต็มไปด้วยความคลั่งรักหัวปักหัวปำ “ทำแผลให้ผมหน่อย”

“เมื่อไหร่ขาลจะเลิกมีเรื่องสักทีนะ” ผู้หญิงเรือนผมสีชมพูอ่อน กับใบหน้างดงามราวกับเทพธิดาบ่นอุบขึ้นอย่างระอาแต่ไม่จริงจังนัก หุ่นอวบอัดภายใต้ชุดขาวนั่นไม่ทำให้เธอดูเซ็กซี่น้อยลง สายตาคมกร้าวของขาลหรี่มองหุ่นยั่วยวนของเธอที่เอนหน้ามาใกล้เขาอย่างคลั่งไคล้ “พี่มาทำแผลให้เราไม่ได้ตลอดหรอกรู้มั้ย จริงๆ หน้าที่นี้ควรเป็นของพยาบาลด้วยซ้ำ”

“ถึงพี่จะให้พยาบาลมาทำแทน ผมก็ไม่ยอมหรอก” คนตัวโตดื้อดึง “ผมจะเอาแค่พี่ ไม่งั้นก็ปล่อยแผลไว้งั้นแหละ”

“นิสัยเสียจริงๆ” ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าขาลทั้งเอาแต่ใจและแสดงออกชัดเจนจนไม่รู้จะชัดยังไงว่าชอบเธอมากแค่ไหน แต่ ‘หมอบะหมี่’ ก็ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องที่ว่าเขาสนใจเธอจนออกนอกหน้า แถมยังหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บจะได้มารักษากับเธอตัวต่อตัวที่โรงพยาบาลอีก

เอาจริงๆ เธอก็ชอบที่ตัวเองกลายเป็นที่รักในสายตาใครสักคน แค่หมอบะหมี่เป็นผู้หญิงที่ไม่เคยมีแฟนและสนใจแต่งานจนไม่คิดที่จะมีคนรักเป็นตัวเป็นตน เธอเลยไม่คิดที่จะห้ามหรือปฏิเสธผู้ชายร่างยักษ์หน้าตาดุดันคนนี้อย่างจริงจัง

อีกอย่าง... นั่นก็เพราะขาลเป็นน้องข้างบ้านที่เล่นด้วยกันสมัยเด็กๆ แม้ว่าหลังๆ ช่วงเธอเข้า ม.ปลาย จะห่างกันไป มาเจออีกทีก็ตอนขาลเข้าเรียน ปวช. และก็ตัวใหญ่ขึ้นจนผิดหูผิดตา จากเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ขาวๆ กลายเป็นชายหนุ่มกลัดมันตัวใหญ่สักเต็มตัว แต่ก็ไม่ได้น่ารังเกียจ กลับกัน หมอบะหมี่กลับชอบความว่านอนสอนง่ายติดดื้อรั้นหน่อยๆ ผิดกับลุคเถื่อนดิบภายนอกของเขา ที่จะแสดงออกแค่กับเธอเท่านั้นอยู่เหมือนกัน

คนตัวเล็กแต่รูปร่างสุดเอ็กซ์ขยับมาตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งกางขารอเธอมาทำแผลเหมือนรู้งานดี เธอเริ่มลงมือทำแผลให้เขาอย่างตั้งใจ โดยจงใจให้หน้าอกที่โตเกินรูปร่างเล็กกะทัดรัดของเธอล่อตาล่อใจตรงหน้าผู้ชายตัวยักษ์

เธอน่ะ ติดนิสัยชอบแหย่ ชอบอ้อยแต่ไม่ได้จริงจัง แล้วขาลก็โดนมนต์สะกดตรงนี้ดีดเข้าใส่จนรักจนหลงเธอแทบบ้าตาย

“คือ...” เสียงทุ้มดังขึ้นในขณะที่หมอบะหมี่เอาสำลีมาแตะเบาๆ ที่ข้างแก้มสาก เขากลืนน้ำลายลงคอหลุบตาลงมองคอเสื้อสีขาวที่ร่นลงมาจนแอบเห็นร่องอกขาวจัดน่าขยี้ของผู้หญิงที่ตัวเองชอบ “พี่จูบผมเหมือนทุกทีได้มั้ย ผมไม่ได้จูบพี่มานานแล้ว”

และใช่ ขาลกับหมอบะหมี่ไม่ได้มีสถานะเป็นแค่น้องชายพี่สาวข้างบ้านกันเท่านั้น

พวกเขาเคยเลยเถิดไปจนเกือบได้เสียกัน... ในคืนที่หมอบะหมี่เมาแล้วเขาก็บังเอิญมาเจอที่คลับและพาเธอกลับไปส่งที่บ้าน

เรือนร่างขาวจัดที่เห็นเเวบๆ ในคืนนั้น พร้อมกับท่าทางยั่วยวนด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แม้ยังไม่ได้สัมผัสลึกซึ้ง แต่ติดตาติดใจขาลมาก เขาตามตื้อเธออย่างโจ่งแจ้ง แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบจริงจังจากปากของหญิงสาว คนตัวโตเลยทำได้แค่ขออะไรที่พอจะทำให้เขามีความหวังไปวันๆ แทน

ซึ่งหมอบะหมี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอเม้มริมฝีปากหน้าแดงซ่าน ก่อนที่จะพยักหน้ารับ

“อื้อ” พอได้รับคำอนุญาต ร่างสูงก็เอื้อมฝ่ามือใหญ่ๆ มาจับข้อมือเล็กเพื่อดึงออกจากแก้มของเขา ก่อนที่จะใช้มือหนาอีกข้างรั้งศีรษะของเธอให้โน้มลงมาใกล้ ประกบปากจูบเธออย่างหนักหน่วง เหมือนกับว่าเขารอเวลานี้มาเนิ่นนาน

ปลายลิ้นเล็กแตะเบาๆ ที่ปลายลิ้นสาก เธอดูดลิ้นของขาลอย่างช่ำชอง พร้อมกับบดจูบจนคนตัวโตใจเต้นไม่เป็นส่ำ หน้าอกของเธอแนบอยู่ที่ต้นคอแกร่ง ในขณะที่หมอบะหมี่กลับกลายเป็นฝ่ายคุมเกม บรรเลงจูบปรนเปรอชายหนุ่มจนเขาแทบจะตบะแตกทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

“แฮ่ก...” จนผละออกมาเพราะหมอบะหมี่หายใจไม่ทันเพราะตระโบมจูบเด็กน้อยตัวเขื่องตรงหน้าด้วยแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล้านนานเกินไปหน่อย ขาลก็แทบคลั่งตายอยู่ในอ้อมอกของเธอ เขากัดริมฝีปากแน่น และท่าทางนั้นก็ทำให้หมอสุดเซ็กซี่กระตุกยิ้มหวานออกมาเบาๆ พร้อมกับเช็ดรอยลิปสติกที่เลอะริมฝีปากหยักออกจนเขาใจเต้นหนักกว่าเดิมกับความน่าขย้ำของพี่สาวข้างบ้าน

“ชอบมั้ยคะ”

“...”

“ถ้าชอบ ก็มาอีกนะ”

ก็เพราะเธอขี้อ่อยงี้ไง เขาเลยไปไหนไม่เคยรอด