บทที่ 37 ผู้หญิงหวงของ [1]

ผมนิ่งไปเมื่อได้ยิน แน่นอนว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงใจพอง ดีใจที่เธอแสดงความเป็นเจ้าของผมอย่างที่เคยอยากให้เป็นมาตลอดหลายปี

แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิม ผมยังลืมพี่หมี่ไม่ได้ แต่ก็ฝังใจกับสิ่งที่เธอทำเหมือนกัน

“แต่พี่ไม่ใช่ของผม” พี่หมี่ไม่เคยมองผมเป็นผู้ชายตั้งแต่เด็กแล้ว แม้ว่าผมจะแสดงออกแค่ไหน บอกชอบเธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ