บทที่ 40 เอาท์ดอร์ [2] จบตอน

“เด็กน้อย” ฉันช้อนสายตาขึ้นมองเขา พ่นลมหายใจดังพรืด เขย่งปลายเท้าที่ใส่ส้นสูงสี่นิ้วขึ้นไปกัดกลีบปากล่างของน้องขาลซ้ำกับแผลเดิมจนเขาผลักฉันออกทันทีเพราะความเจ็บแสบ มือหนาเอื้อมมือขึ้นมาลูบปากที่แตกระแหงของตัวเอง ในขณะที่ฉันเหยียดยิ้ม “เรามันก็ไม่ปกติกันทั้งคู่นั่นแหละ”

คนตัวโตมองฉันกลับ แววตาของเขาฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ