บทที่ 2 บทที่ 2
“ครับคุณแม่”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะเอารูปให้ดู แม่จะขอไปทางอีเมลคืนนี้ แต่แม่รับรองว่าวินต้องชอบน้อง”
“โอเคครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีนัดกับเพื่อนๆ คืนนี้” นัดกับสาวๆ ไว้ครั้งนี้จะพลาดไม่ได้ จากไม่คิดคาดหวังอะไรกับนัดคืนนี้ เขาคงต้องหวังเสียหน่อยแล้ว ไม่ใช่อยากแต่งงานขึ้นมาหรอกนะ แค่จะเอามาเป็นปราการด่านหน้าคุณพ่อกับคุณแม่จะได้เลิกวุ่นวายกับชีวิตของเขาเสียที
“คุณว่าหนูน้ำค้างจะเข้าตาวินมั่งหรือเปล่าคะ” ภรรยาหันไปถามสามีหลังจากบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนขึ้นห้องไปแล้ว ใจอยากได้มนต์วธูเป็นลูกสะใภ้เต็มแก่ ลูกสาวของเพื่อนรักที่กำลังเติบโตขึ้นอย่างงดงามเหมือนดอกไม้แรกแย้ม ถ้าปล่อยไว้นานๆ ดูท่าจะไม่ทันคนอื่น
“เท่าที่ผมดูหนูน้ำค้างน่ารักมาก ถ้าไอ้วินมันไม่ตาถั่วจนมองไม่เห็นความน่ารัก หนูน้ำค้างก็คงทำให้มันหลงรักได้ไม่ยาก”
“ฉันก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นค่ะ ไม่งั้นล่ะก็ฉันเสียดายหนูน้ำค้างแย่เลย”
“คุณก็รีบไปเอารูปถ่ายหนูน้ำค้างมาให้ไอ้วินมันดู มันจะได้เลิกเที่ยวเสียที”
“ค่ะ รอดึกๆ แล้วค่อยส่งอีเมลไปขอ ฉันน่าจะขอมานานแล้ว ลืมคิดไปได้ยังไงก็ไม่รู้”
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ ยังไงไอ้วินมันไม่มีทางหนีรอดแน่ เพราะผมจะไม่ยอมให้มันทำอย่างนั้น”
แก้วเหล้าที่ถูกคลึงเล่นไปมาอยู่ในมือทำให้เพื่อนที่มาด้วยต้องสงสัย เพราะดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ใส่ใจอะไรมากไปกว่าแก้วเครื่องดื่มในมือ
“นายเป็นอะไรไปวะวิน ทำท่าเหมือนเบื่อโลกยังไงยังงั้น”ในที่สุดแซคก็ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านพ้นไป
“ก็ใช่น่ะสิ เบื่อ เบื่อมากด้วย” วินเซนโซ่ตอบเสียงแห้ง “คุณพ่อคุณแม่จะให้ฉันแต่งงานกับเด็กที่ไหนไม่รู้ ฉันยังไม่อยากแต่ง ยังหวงชีวิตโสดสนิทแบบนี้มากนายเข้าใจไหมวะแซค”
“แล้วเห็นหน้าตาเด็กนั่นหรือยัง ถ้าสวยก็เอาเลย”
“เรื่องสวยไม่สวยไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ฉันยังไม่อยากแต่ง ฉันอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ ไม่อยากจะต้องมารับผิดชอบชีวิตใคร ไม่อยากมีตัวถ่วงนายเข้าใจมั้ยแซค” เสียงที่ระบายออกมาจากความอัดอั้นตันใจดังขึ้นเรื่อยๆ แม้ในผับกึ่งเรสเตอรองแห่งนี้จะเปิดเพลงคลอค่อนข้างดัง แต่เสียงของวินเซนโซ่ก็สะดุดหูสาวสวยที่นั่งโต๊ะใกล้ๆ จนต้องลุกขึ้นมาแนะนำตัวเอง
“ไฮ ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ดี ให้ฉันช่วยคลายอารมณ์ให้เอามั้ยคะ”
สาวผมบลอนด์ทรวดทรงกระแทกเบ้าตาชายทุกคนจงใจเบียดบดทรวงอกอวบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยซิลิโคนกับท่อนแขนกำยำ แซคพยักเพยิดมองหน้าอกสาวทรงสะบึมแล้วน้ำลายหก ทำไมสาวๆ พวกนี้ไม่มาหาเขาก่อนไอ้หมอนี่บ้าง ผู้หญิงหลายคนของแซคล้วนแล้วแต่ผ่านมือเพื่อนมาทั้งนั้น แซคเป็นเพื่อนที่กินน้ำใต้ศอกเพื่อนตลอด แต่เขาก็ยอมเพราะไม่ใช่คนเรื่องมากกับของแบบนี้ ถ้าเป็นแม่ของลูกก็ว่ากันอีกที
“แก้เบื่อไงวะวิน เอาเลย นายจะได้หายเซ็งไงเพื่อน”
วินเซนโซ่เสียเวลาคิดครู่เดียวลำแขนของเขาก็รวบเอวเล็กของสาวเจ้าอย่างถือสิทธิ์
“คุณชื่ออะไรคนสวย”
“เฮเลน่าค่ะ ถ้าคุณยังไม่มีใครขึ้นเตียงล่ะก็ ฉันยินดีขึ้นแทน”
มุมปากของวินเซนโซ่กดลึกด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนิดๆ แม่สาวคนนี้ก็สวยไม่ใช่เล่น เธออาจจะไม่เหมาะเป็นปราการให้เขาแต่เหมาะที่จะขึ้นเตียงเป็นบ้า
“ที่จริงผมมีนัดแล้ว แต่คู่นัดของผมยังไม่โผล่หัวมาสักที ถ้าคุณยินดีเป็นตัวแทนของเธอล่ะก็... โอเค”
ร่างสูงลุกขึ้นพลางยักคิ้วหลิ่วตาให้แซคเป็นการส่งท้าย ก่อนจะกดจมูกกับเรือนผมยาวๆ สีบลอนด์นุ่มของสาวข้างกายแผ่วๆ แล้วพาเธอเดินออกไปจากสถานบันเทิงแห่งนั้นปล่อยให้เพื่อนอย่างแซคนั่งดื่มแก้เซ็งตามลำพัง
“อะไรนะ ไอ้วินมันหนีไปแล้ว หนีไปไหน”
บ้านใหญ่หลังงามลั่นไปด้วยเสียงห้วนห้าวที่สะท้อนจนกู่ก้อง ชัญญาถึงกับสะดุ้งยกมือทาบอก เธอมองสามีที่กำลังโมโหโทโสกับลูกชายคนเดียวจนอกแทบแตก เธอเองก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้แต่ทว่าชีวิตใครก็ชีวิตมัน วินเซนโซ่ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ ถอดแบบพ่อของเขาไม่มีผิด ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอก็เป็นประเภทเอาแต่ใจตัวเองเหมือนกัน เธอถอนใจเฮือกการที่ลูกชายหายตัวไปแบบนี้ต้องเกิดเรื่องแย่ๆ ในครอบครัวตามมาแน่นอน
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณ”
“จะให้ผมเย็นได้ยังไง ไอ้วินมันไม่เคยเชื่อฟังผม นี่มันหนีไปแล้ว มันทิ้งงาน มันทิ้งพ่อแม่หนีไปไหนแล้วไม่รู้”
“วินไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งใครหรอกค่ะ แต่ลูกคงต้องการเวลา”
“ผมให้เวลามันตั้ง 32 ปีแล้วนะคุณ ถามจริงเถอะ คุณไม่กลัวจะได้ลูกสะใภ้แย่ๆ บ้างเลยหรือ”
“แต่ก็ไม่มีนี่คะ”
“แล้วถ้าพลาดพลั้งไปล่ะ ต่อให้เก่งแค่ไหนของแบบนี้มันพลาดกันได้ทุกเมื่อ”
“ฉันว่าคุณใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ตอนนี้ฉันได้รูปของหนูน้ำค้างมาแล้ว ถ้าวินกลับมาเมื่อไหร่จะได้เห็นรูปหนูน้ำค้างทันทีค่ะ”
ฝ่ายสามีไม่รู้จะพูดอะไรดีไปกว่าถอนใจ ถ้าวินเซนโซ่ไม่มีข่าวฉาวถี่ยิบขนาดนี่กลัวว่าจะถูกผู้หญิงหิวเงินจับได้ล่ะก็ คนเป็นพ่ออย่างเขาก็คงไม่ต้องหวาดระแวงจนแทบจะทนไม่ได้อย่างนี้ ถ้าลูกชายตัวดีจะทำตัวเงียบๆ มีแต่งานกับงาน กลับบ้านเป็นเวลาไม่ลอยชายไปวันๆ แบบนี้ก็คงไม่ต้องพูดปากเปียกปากแฉะ ไม่อยากบังคับใจลูก แต่เพราะลูกเองที่มันทำตัวให้น่าบังคับ
