บทที่ 35 บทที่ 35

“ความรักที่บริสุทธิ์ อ่อนโยน อ่อนหวานเหมือนรักแรกพบค่ะ”

“อื้ม” เขาตอบรับในลำคอ ตายังสอดส่องมองหาป้ายบอกทางไปเรื่อยๆ เมื่อมีเพื่อนคุยความง่วงงุนก็ลดลงไปมาก แต่ความน่ากลัวของเส้นทางก็ยังคงน่าหวาดหวั่นเช่นเดิม และยังมองไม่เห็นป้ายบอกทางเลยสักป้าย มีแต่เสาหลักกิโลเมตรซึ่งก็ไม่มีคำว่าสะเมิง

“เราคงหลงทา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ