บทที่ 42 บทที่ 42

วินเซนโซ่เร่งความเร็วก่อนจะถึงจุดหมายก็พลิกร่างนุ่มให้นอนหงาย เขาถอดถอนตัวเองออกและนาดาก็โล่งวาบ มือน้อยแทบจะไขว่คว้ามันกลับมาอยู่ที่เดิม ดวงตาที่มองเขาฉ่ำปรือ ดวงหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากสั่นระริก สามีหนุ่มจับข้อเท้าชูขึ้นแล้วไล่จูบตั้งแต่ปลายเท้าเล็กขึ้นมาถึงกลีบเนื้อนุ่มแน่น

“โอย... ใจจะขาดแล้วค่ะพี่ว...