บทที่ 32 32

ฟ้าใสปรือตามอง อยากจะโวยวายทำร้ายเขานัก แต่เหนื่อยเกินกว่าจะทำได้ เธอหลับตาลงอย่างสงบด้วยความเมื่อยล้าและยอมแพ้ให้กับเพลิงพิศวาสที่เขาก่อขึ้น

ฟ้าใสครางประท้วงเมื่อเธอรู้สึกว่าเพิ่งได้นอนไปไม่นานก็ถูกก่อกวน เธอพยายามพาร่างหนี มือนิ่มผลักไสอะไรบางอย่างที่ไต่ไปตามเนื้อตัว

“ฟ้าใส” เสียงที่คุ้นเคยกระซิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ