บทที่ 17 คนใจร้าย (100%)

“ไป ฉันจะพากลับบ้าน” เมื่อนึกได้ว่าไม่ควรเสียเวลามาเถียงเรื่องไร้สาระกับเธอในตอนนี้ เพราะไม่งั้นยัยหน้าจืดได้ตายเพราะพิษงูแน่ ดูจากสีหน้าแล้วเธอคงทรมานไม่ใช่น้อย คิดได้ดังนั้นเบอนันเดสจึงรีบช้อนร่างบางขึ้น อุ้มไปยังรถที่ตนจอดไว้ใกล้ๆ ทันที

“โอ๊ย! ปวดเหลือเกิน” เสียงร้องครวญครางดังออกมาจากปากจิ้มล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ