บทที่ 41 ความรู้สึกที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย (50%)

จากนั้นเจ้าของร่างเพรียวระหงก็รีบสาวเท้าไปหาเจ้าชีวิตทันที เพราะกลัวเขาจะเอ็ดตะโรเอาอีก พ่ออสูรร้ายยิ่งผีเข้าผีออกอยู่ช่วงนี้ หากไปหาตามคำบัญชาช้าคงไม่แคล้วต้องโดนดีอีกเป็นแน่ ครั้นคิดได้ดังนั้นจากเดินเร็วๆ เธอก็ก้าวขาวิ่งขึ้นบันไดทีละสองขั้น ไม่นานก็มาหยุดยืนที่หน้าห้องนอนใหญ่

โรฮันนายืนทำใจอยู่...