บทที่ 5 บ่อเกิดแห่งความแค้น (60%)

พอเอ่ยกับพี่ชายเสร็จเฟรดเดอริคก็ชักกระตุก น้ำลายไหลฟูมปาก ทั้งที่หมอพยายามล้างท้องให้แล้ว แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะปริมาณยาที่เขากินเข้าไปมันมากมายเหลือเกิน ตอนที่นำตัวมาถึงโรงพยาบาลพิษยาเหล่านั้นก็เริ่มซึมเข้าสู่กระแสเลือดแล้ว หมอก็ได้แต่จนใจไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่านี้

“เฟรด! นายต้องไม่เป็นไรนะเฟรด! ฟื้นสิ! ฟื้นสิเฟรด!” เบอนันเดสเขย่าร่างไร้วิญญาญาณของน้องชายเรียกสติ ร้องไห้ออกมาด้วยความอาดูร

“หมอ ทำอะไรซักอย่างสิหมอ” เขาร้องสั่งหมอราวกับคนคลุ้มคลั่งเสียสติ

“เราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ทางเราไม่สามารถยื้อชีวิตน้องชายคุณไว้ได้จริงๆ ครับ” สุดท้ายหมอก็ต้องบอกว่าคนไข้ได้จากไปแล้ว

“โธ่…เฟรด เฟรด อย่าจากพี่ไป เฟรดดด…” เบอนันเดสได้แต่คร่ำครวญร้องไห้พร่ำเรียกชื่อน้องชายซ้ำไปซ้ำมา เขย่าร่างไร้วิญญาณแล้วตะโกนเรียกให้ฟื้นราวกับคนบ้า เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าน้องชายได้จากไปแล้ว จากไปอย่างไม่มีวันจะกลับมาได้อีกตลอดชีวิต

งานศพของเฟรดเดอริคถูกจัดขึ้นหลังจากนั้นอีกสามวัน การจากไปของน้องชายสุดที่รักและญาติที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเบอนันเดส ทำให้เขาแทบเป็นบ้า ตลอดเวลาที่อยู่ในงานศพเจ้าของร่างผึ่งผายเอาแต่ทำหน้านิ่ง แต่นัยน์ตาดุดันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว มันฉายชัดถึงความเสียใจของผู้เป็นเจ้าของได้เป็นอย่างดี และดวงตาคู่นั้นยังแฝงไปด้วยไฟแห่งความแค้นที่กำลังคุกรุ่นรอวันชำระ

“เฟรด พี่สัญญาว่าแกจะต้องไม่ตายฟรี นังผู้หญิงแพศยานั่นมันจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อย่างสาสม” เขากล่าวต่อหน้าหลุมศพของน้องชายด้วยแววตาแน่วแน่

จากนั้นชายหนุ่มก็กล่าวอำลาดวงวิญญาณของน้องชาย ฝากไปกับสายลมบอกให้เขาไปสู่สุขคติ และสัญญากับคนที่ไม่มีลมหายใจแล้วว่า ถึงน้องชายจะไม่เอาเรื่องผู้หญิงคนนั้น แต่เขาก็จะไม่ให้คนผิดลอยนวลแน่ เธอจะต้องชดใช้สิ่งที่ทำเอาไว้กับน้องชายเขาอย่างสาสม

แม้กฏหมายจะเอาผิดอะไรเธอไม่ได้ เขานี่แหละจะถือบัญชานรกลงทัณฑ์ฟาดฟันให้เธอได้สำนึก กฏเหล็กของเขาจะตอกตรึงลงโทษผู้หญิงชั่วช้าร้อยเล่ห์เจ้ามารยาอย่างเธอ ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างเบอนันเดส มิโลสลาฟ จะทำอะไรกับผู้หญิงสารเลวนั่นไม่ได้ เขาจะทำให้เธอกระอักเลือดเหมือนตายทั้งเป็น และหลาบจำไปตลอดชาติว่าอย่าได้คิดไปล้อเล่นกับชีวิตและจิตใจของใครได้อีก

กลับถึงบ้านเบอนันเดสก็เรียกให้เลขาหนุ่มตามเข้ามาในห้องทำงานทันที ความแค้นที่อัดแน่นในอก ความเศร้าสลดมันยังคงไหลบ่าและถาโถมเข้ามาในจิตใจไม่หยุดหย่อน จนเขาอยากจะขยี้ตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องชายของเขาตายคามือซะให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะเดี๋ยวนี้

“ไอ้เดรค แกไปสืบมาว่าทำไมน้องชายฉันถึงฆ่าตัวตาย แล้วใครมันเป็นสาเหตุให้น้องชายฉันฆ่าตัวตาย” เบอนันเดสสั่งเลขาด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ครับนาย” เดรคพยักหน้ารับคำผู้เป็นนาย แล้วรีบไปดำเนินการตามคำสั่งทันที

สามวันถัดมา

ขณะนี้ท่านประธานใหญ่ของมิโลสลาฟกรุ๊ป กำลังนั่งตรวจงานอย่างเคร่งเครียดภายในห้องทำงานบนชั้นสูงสุดของอาคารสำนักงานใหญ่ใจกลางกรุงเบิร์น ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ แต่ทุกครั้งที่จรดปากกาลงเซ็นเอกสาร จิตใจอันร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นของเขาก็ยังกระหวัดคิดไปถึงใบหน้าของน้องชายไม่สร่างซา เขาคงไม่มีวันลืมภาพที่น้องชายจากไปทั้งน้ำตาได้ และไม่มีวันที่จะนอนหลับสนิทถ้าฆาตกรยังลอยนวล ผู้หญิงชาติชั่วสารเลวคนนั้นจะต้องได้รับการตอบแทนจากเขาอย่างสาสม เขาจะทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็นด้วยน้ำมือของเขาเอง

ก๊อกๆๆ…

“เข้ามา” เบอนันเดสเอ่ยอนุญาตด้วยน้ำเสียงกระด้างเกือบเป็นกระชาก เพราะยังไม่หายอารมณ์ขุ่นมัว

“นายครับ เรื่องที่นายให้ไปสืบได้ข้อมูลมาแล้วครับ” เลขาหนุ่มหยุดลงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ รีบมารายงานผู้เป็นนายถึงสิ่งที่ได้รับมอบหมาย พร้อมกับชูรายละเอียดที่ได้มาในมือให้นายได้เห็น

“ดีมาก ไหนเอามาดูซิ” เบอนันเดสพยักหน้าให้เดรค แล้วยื่นมือออกไปรับกระดาษปึ้กนั้นทันที

พอได้เอกสารเกี่ยวกับตัวต้นเรื่องมา เบอนันเดสก็รีบกวาดสายตาอ่านรายละเอียดทั้งหมดอย่างตั้งอกตั้งใจ ทำให้ชายหนุ่มได้รู้ว่า ตั้งแต่ช่วงหกเดือนที่แล้ว ก่อนที่น้องชายของเขาจะจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา เฟรดเดอริคเริ่มรู้จักกับสาวไทยคนหนึ่งนามว่าลัยลา บวรเกียรติกัมปนาท หล่อนเป็นคนสวย เซ็กซี่และเป็นดาวเด่นในชั้นปี ลัยลาเข้ามาตีสนิทกับเฟรดเดอริคก่อน แล้วจากนั้นไม่นานทั้งสองก็เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เริ่มออกเดตและตกลงคบหาเป็นแฟนกัน โดยที่น้องชายไม่เคยเล่าให้เขาฟังเลยว่าตนมีแฟนแล้ว

ลัยลาใช้มารยาหญิงหลอกล่อให้เฟรดเดอริคหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แต่ที่ลัยลาทำไปทั้งหมดหาได้พิศวาสในตัวเฟรดเดอริคอย่างที่แสดงออกไม่ หล่อนทำเช่นนี้เพียงเพราะต้องการให้คนเก่งอย่างเขาช่วยในเรื่องการทำวิทยานิพนธ์ก่อนจบเท่านั้น สุดท้ายวิทยานิพนธ์ของหล่อนก็ผ่านไปได้อย่างสวยงาม เมื่องานของหล่อนบรรลุเป้าหมายหล่อนก็จัดการสลัดเขาทิ้งอย่างไม่ไยดี ทำราวกับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน เฟรดเดอริคพยายามเฝ้างอนง้อและถามไถ่ว่าตนทำอะไรผิด หล่อนก็ไม่แยแสไล่ตะเพิดเขาอย่างไม่ไว้หน้า ซ้ำร้ายยังควงลูกชายท่านรัฐมนตรีมาเย้ยอย่างไม่แคร์ความรู้สึก

“แกแน่ใจนะว่ายัยหน้าจืดนี่เป็นสาเหตุให้น้องชายฉันตาย” เบอนันเดสถามย้ำให้ชัวร์ คิ้วหนาเลิกขึ้นอย่างสงสัยใคร่รู้ ว่ารูปที่เขากำลังดูอยู่คือผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดจริงหรือ ยิ่งมองหน้าผู้หญิงในรูปเขายิ่งไม่คิดว่าน้องชายของตนจะหลงหล่อนจนโงหัวไม่ขึ้น ในสายตาเขาหล่อนไม่มีเค้าของความสวยเซ็กซี่เลย แถมหน้าตายังบ้านๆ ซะด้วยซ้ำ มองยังไงก็ไม่มีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศ

“ครับนาย เพราะคนชื่อลัยลา บวรเกียรติกัมปนาท มีแค่คนเดียวแน่นอนครับ” เดรคตอบผู้เป็นนายด้วยความมั่นใจว่าคราวนี้ตนทำงานไม่พลาดแน่ เพราะเขาสืบแล้วสืบอีก

ตอนแรกเดรคก็ไม่ค่อยไม่แน่ใจในประวัติของหญิงสาวเท่าที่ควร ก็เลยจ้างนักสืบมือดีมาช่วยอีกแรง แต่ผลก็ออกมาเหมือนกันคือผู้หญิงที่ชื่อและนามสกุลนี้มีเพียงคนเดียวในประเทศไทย แต่เดรคหารู้ไม่ว่าบิดาของหญิงสาวทั้งสองจงใจที่จะปกปิดประวัติของลูกสาวคนเล็ก ทำราวกับเธอไม่มีตัวตนมาตั้งแต่เกิด ส่วนรูปที่เขาได้มามันมาจากเว็ปไซต์แนะนำร้านขนมไทยแห่งหนึ่ง จึงทำให้ข้อมูลที่ได้มาผิดพลาดไปซะหมดทุกอย่าง

“งั้นแกให้คนของเราไปจับตัวหล่อนมาให้ฉัน ด่วนที่สุด” เบอนันเดสออกคำสั่งด้วยเสียงเหี้ยมโหด เขาจะไม่ทนรออะไรอีกแล้ว ความแค้นทั้งหมดจะต้องได้รับการสะสางในเร็ววัน

“ครับ” เลขาหนุ่มค้อมหัวรับคำ แล้วก้าวออกไปจากห้องทันที

“หึ…ยัยปีศาจ แล้วเธอจะได้รู้ว่านรกบนดินมันเป็นยังไง” เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะมองหน้าหญิงสาวที่ปรากฏในรูปถ่ายด้วยสายตาอาฆาตแค้น ก่อนจะกำกระดาษใบนั้นจนยับยู่ยี่แทบเป็นผุยผงในอุ้งมือใหญ่