บทที่ 52 ความจริงปรากฏ (75%)

“หยี” เบอนันเดสเรียกชื่อหญิงสาวเสียงแผ่ว ภายในน้ำเสียงนั้นมันแฝงไปด้วยการเว้าวอน และสะเทือนใจอย่างสุดซึ้ง หากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่ทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ

“อย่ามาเรียกชื่อฉัน ฉันจำชื่อตัวเองได้” เธอตวัดหางตาพร้อมเค้นเสียงใส่เขาอย่างเดือดดาล โรฮันนาชังน้ำหน้าเขานัก ไอ้คนใจทมิฬหินชาติ! พอรู้ว่าอะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ