บทที่ 6 มีคนจับตาคุณ

อลิสซ่ากำลังจะคว้าแขนของรีสเพื่อกระชากเธอออกไป แต่รีสบิดข้อมือและคว้าแขนของอลิสซ่ากลับ บีบแน่น

อลิสซ่าร้องออกมา "โอ๊ย... เจ็บนะ แม่มดบ้า ปล่อยฉันนะ!"

ดวงตาของรีสเย็นชาและไร้ความกลัว "ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าแตะตัวฉัน"

เธอไม่อยากมีศัตรูกับใครในตระกูลฟลินน์ เธอแค่อยากจัดการธุระให้เสร็จแล้วไปให้พ้น แต่ถ้ามีคนมาหาเรื่อง เธอก็ไม่ได้จะยอมนอนให้เขาเหยียบ

ความเจ็บปวดทำให้อลิสซ่าเกือบจะร้องไห้

"ถ้าเธอไม่ปล่อย มัลคอล์มจะทำให้เธอต้องเสียใจแน่"

"ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน แต่ฉันก็ยังเป็นภรรยาของมัลคอล์ม เธอไม่จำเป็นต้องยอมรับ แต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวฉัน นี่เป็นแค่มารยาทพื้นฐาน"

รีสจับข้อมืออลิสซ่าแน่น ยืนหยัดอย่างมั่นคง บรรยากาศรอบตัวเธอเข้มข้นจนพวกคนรับใช้ไม่กล้าเข้ามาแทรกแซง

ใบหน้าของอลิสซ่าแดงก่ำด้วยความโกรธ ทำให้เธอระเบิดอารมณ์มากขึ้น

"แล้วไง? เธอก็แค่เจ้าสาวตัวแทน เธอคิดว่าตัวเองเป็นคุณนายฟลินน์จริงๆ เหรอ? ใครให้สิทธิ์เธอมาสั่งสอนฉัน?"

"ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคุณนายฟลินน์ แต่ฉันสมควรได้รับความเคารพขั้นพื้นฐาน"

เห็นว่ารีสยังไม่ยอมปล่อย อลิสซ่าจึงตวาดใส่บัตเลอร์และคนรับใช้อีกสองคน

"พวกนายตาบอดกันหมดเหรอ? มาจัดการผู้หญิงบ้านี่สิ!"

เจสันได้สติ และพร้อมกับคนรับใช้อีกสองคนกำลังจะเข้ามาแทรก เมื่อมีเสียงสั่งการดังมาจากชั้นบน

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมเสียงดังวุ่นวายแบบนี้?"

อลิสซ่ามองเอเดนเหมือนเขาเป็นผู้ช่วยชีวิต

"คุณปู่คะ ผู้หญิงคนนี้คว้าข้อมือหนูแล้วทำให้หนูเจ็บ ไล่เธอไปเลยค่ะ!"

รีสปล่อยมือ อลิสซ่ารีบนวดข้อมือที่แดงก่ำ น้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวด ไม่เคยมีใครในตระกูลฟลินน์กล้าปฏิบัติกับเธอแบบนี้มาก่อน

อลิสซ่าวิ่งไปหาเอเดน ร้องไห้ฟูมฟาย

"คุณปู่คะ ช่วยหนูด้วย"

"เกิดอะไรขึ้น?"

เจสันก้าวออกมา "คุณเอเดน ฟลินน์ครับ คุณหนูอลิสซ่า ฟลินน์เพียงแค่พยายามช่วยคุณนายรีส ฟลินน์เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ไม่คาดคิดว่า..."

"ใช่ค่ะ หนูเห็นเธอแต่งตัวแบบนั้นก็คิดว่ามันอาจทำให้ชื่อเสียงตระกูลฟลินน์เสียหาย แต่เธอไม่ซาบซึ้งและยังทำร้ายหนูด้วย!"

"คุณหนูฟลินน์ คุณไม่ได้สั่งให้คนรับใช้สองคนลากฉันออกไปหรอกเหรอคะ?" แม้ต่อหน้าเอเดน รีสยังคงเย็นชาและมีสติ

"เธอโกหก ฉัน..."

"อลิสซ่า พอได้แล้ว เธอเป็นภรรยาของมัลคอล์มแล้ว นี่หรือที่ตระกูลฟลินน์สอนให้เธอทำ? กลับห้องไปเดี๋ยวนี้!"

ท้ายที่สุด พวกเขามีพันธมิตรทางการแต่งงานกับตระกูลบรูคส์ พวกเขาไม่สามารถรังแกรีสอย่างเปิดเผยได้

อลิสซ่ามองเอเดนด้วยความตกใจ ชัดเจนว่าเขากำลังเข้าข้างผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนนี้ไม่ใช่หรือ?

"คุณปู่..."

เอเดนมองอลิสซ่าด้วยสายตาดุ และด้วยรู้นิสัยคุณปู่ดี เธอจึงไม่กล้าเถียงต่อ

เธอเบ้ปาก รู้สึกถูกทำร้ายจิตใจ "ก็ได้ค่ะ"

รีสเลิกคิ้ว แปลกใจที่เอเดนจากตระกูลฟลินน์มีความยุติธรรมเช่นนี้

ขณะที่อลิสซ่าเดินผ่านรีส เธอไม่ลืมที่จะส่งสายตาอาฆาตให้

เอเดนมองรีส "อลิสซ่าถูกฉันตามใจมา อย่าถือสาเลยนะรีส ดูแลมัลคอล์มในตระกูลฟลินน์ให้ดี และเราจะไม่ปฏิบัติกับเธออย่างไม่เป็นธรรม"

"ค่ะ หนูจะทำตามคุณปู่"

คำว่า "คุณปู่" ทำให้เอเดนยิ้ม

"งั้นก็กลับห้องไปพักผ่อนเถอะ"

รีสพยักหน้าและหมุนตัวเดินขึ้นบันได โทรศัพท์ของเธอสั่นพอดี เธอมองดู—เป็นแคลวิน รอธ

เธอมองรอบๆ ให้แน่ใจว่าไม่มีใครสังเกต แล้วเล็ดลอดเข้าไปในห้องทำงานและรับสายเบาๆ

"ฉันบอกแล้วไงว่าติดต่อฉันเฉพาะเรื่องด่วนเท่านั้น"

เธอไม่อยากเปิดเผยตัวตนและดึงดูดปัญหา

"รีส หลุยส์เพิ่งโทรมาบอกว่ามีคนกำลังสืบเรื่องอดีตของเธอ เขากังวลว่าเธออาจจะเจอปัญหาที่นั่น"