60 — จูเลียนอดัมส์ (POV)

ผมตัวแข็งทื่อ จ้องมองประตู—มองร่างของเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่ตรงนั้น มองผมด้วยท่าทางเกือบจะไร้เดียงสา แล้วผมก็สะท้าน สังเกตเห็นตอนที่เขาเดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับพูดว่า “คิดถึงพวกนายสองคนจัง”

ความรู้สึกผิดแล่นวาบเข้ามาในอก เชือดเฉือน ทิ่มแทง

“ไมค์...” เสียงผมขาดหาย ผมกำหมัดแน่น แล้วฝืนยิ้มขณะที่เขาก้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ