บทที่ 48 โง่เง่า

บทที่47

พนิดาร้องไห้โฮเมื่อสิ้นประโยคของบิดา เธอไม่ได้ใจร้ายใจดำที่จะเห็นเขาตาย ต่อให้โกรธเกลียดมากแค่ไหน เธอก็ไม่อาจจะทำใจให้ดำพอได้

"ฮึก ๆ หนูอยากมีความสุข หนูไม่อยากจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ หนูอยากจะก้าวผ่านไปให้ได้จะแย่อยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่หนูคิดถึงเรื่องที่เขาทำกับหนู หนูก็เจ็บทุกครั้งที่คิดถึ...