บทที่ 28 28

เวลาทอดผ่านยาวนานถึงรัตติกาลอันสงัดเงียบภายในบ้านพักตากอากาศริมอ่าวที่โอบล้อมด้วยเงาไม้มืดทะมึนยามอาทิตย์อับแสง ลมทะเลยังคงโบกพัดเข้ามาทางระเบียงห้องที่บานกระจกถูกเปิดทิ้งไว้ บนเตียงกว้างร่างสูงใหญ่เปล่าเปลือยที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้านวมผืนใหญ่เริ่มขยับตัวและกระพริบตาถี่ ๆ อยู่ใต้แสงไฟเย็นที่อาบห้องเป็นสีน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ