บทที่ 79 หวนรักรอยใจ บทที่ 20

“อะ...อ่าส์...อาส์” เสียงครางลึกในลำคอเมื่อเขากระแทกตัวตนในจังหวะสุดท้ายก่อนปลดปล่อยสายธารอุ่นซ่านเต็มปริ่มกลีบสวรรค์ สันทิญาถอนหายใจสั้น ๆ เธอเหนื่อยหอบเมื่อเขาซบหน้าลงบนแก้ม ผ่อนลมหายใจผ่าวร้อนราดรดใบหน้าสวย เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามไรผมบนหน้าผากรูปหัวใจ โรมันกอดเธอไว้ราวกับว่าเขากลัวเรือร่างนี้จะม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ