บทที่ 2 ตอนที่2

โรงแรมหรู

"ครับมัม"

"อีกไม่นานหรอกครับมัมเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแค่นี้นะครับ"

เอริคมาพักอยู่ในโรงแรมหรูเป็นส่วนตัวที่สุดเขารับสายคนเป็นแม่ทั้งพูดตัดบทอย่างเสียมารยาทเพราะคุยกับคนเป็นแม่ทีไรเป็นต้องบอกให้เขากลับไปหาครอบครัวบ้างทุกทีทั้งที่เขายังอยากท่องเที่ยวอย่างอิสระอยู่

อังกฤษ

คฤหาสน์หรู

"ตาเอส..ลูกคนนี้ยังไงกันนะ"

เอเลนถึงกับหงุดหงิดกำมือถือในมือแน่นที่ลูกชายคนโตดูจะไม่อยากคุยกับเธอเสียเลย

"ปล่อยลูกไปเถอะคุณตอนนี้ลูกโสดแล้วก็ให้เที่ยวให้สบายใจไปเถอะ"

ปีเตอร์เห็นว่าภรรยาของเขาก็ห่วงลูกจนเกินไปเพราะเอริคเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ภรรยาเขาก็ต้องคอยตามสอดส่องดูแลเหมือนลูกอายุสิบสี่สิบห้าไปได้

"เล่นไปไหนมาไหนคนเดียวไม่บอกสถาณที่แบบนี้ก็น่าห่วงอยู่นะคะคุณแม้ลูกเราจะเป็นผู้ใหญ่มากแล้วก็เถอะ"

เรื่องที่ลูกโตแล้วเธอเข้าใจแต่เล่นไปไหนทาไหนคนเดียวโดนที่ไม่มีคนสนิทคุ้มกันไปด้วยหากใครรู้สถานะของเอริคเขาก็อาจจะเป็นอันตรายจากศรัตรูได้เรื่องนี้ที่เธอห่วง

"เอาน่าผมเชื่อว่าตาเอสเอาตัวรอดได้อย่างดีเลยไม่ต้องห่วงพักผ่อนเถอะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

ปีเตอร์ดึงคนเป็นภรรยามานอนกอดให้เธอเลิกคิดมากเขาเชื่อใจว่าลูกชายของเขาเอาตัวรอดกันเก่งทุกคนถ้าไม่มีจุดอ่อนมาทำให้เสียการควบคุม

วันต่อมา

คลับหรู

"ทำไมพาฉันมาที่นี่ล่ะเค้ก"

นิชามองรอบๆห้องแต่งตัวที่คลับหรูแห่งนี้ด้วยสายตาที่ค่อนข้างระแวง

"มาแต่งตัวก่อนเริ่มงานไง"

คัพเค้กเลือกชุดให้นิชาที่ดูโป๊ที่สุดเท่าที่จะโป๊ได้

"ตกลงงานทีให้ฉันทำมันเป็นงานอะไรกันแน่บอกฉันได้หรือยัง"

"แค่รับรองแขกวีไอพีที่โรงแรมพ่อฉันน่ะ"

"รับรองแขกต้องแต่งชุดแบบนี้ด้วยเหรอ"

นิชาไม่เข้าใจว่างานดูแลลูกค้าที่คัพเค้กว่าจะต้องแต่งตัววาบหวิวแบบชุดตรงหน้าที่คัพเค้กส่งมาให้เธอด้วย

"เอาเถอะน่างานแค่ไม่กี่ชั่วโมงได้เงินตั้งหลายหมื่นไม่เอาหรือไง"

"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง"

"ก็คอยดูแลพูดคุยกับลูกค้าเท่านั้นเสร็จงานเค้าอนุญาตให้เธอกลับเธอก็กลับได้"

"แค่นั้นจริงๆใช่ไหม"

นิชาถามคัพเค้กให้แน่ใจอีกรอบเพราะงานที่ทำไม่กี่ชั่วโมงแล้วได้เงินดีนั้นมันไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไร

"อืม.."

เมื่อได้รับคำยืนยันจากปากคัพเค้กนิชาก็เชื่อใจและไม่ได้ซักถามอะไรต่อ

นิชาแต่งหน้าอ่อนๆปล่อยผมดัดลอนคลายๆเงาสลวยเปลี่ยนชุดเป็นชุดซาตินสีโรสโกลสายเดี่ยวคอวียาวเลยเข่าแหวกขึ้นมาถึงขาอ่อนชุดนี้เข้ากับหุ่นของเธออย่างมากเพราะคนซ่อนรูปแบบนิชาเมื่อได้ชุดที่เผยทรวดทรงองเอวทำให้เธอดูสง่าอย่างมากและสวมรองเท้าส้นสูงสีเงินรับกับเท้าขาวๆขาเรียวๆของเธอได้เป็นอย่างดี

หลังจากนิชาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วคัพเค้กจึงรีบพาเธอไปส่งที่โรงแรมในช่วงหัวค่ำทันที

โรงแรมxxx

"ตื่นเต้นเหรอ"

คัพเค้กหันหน้ามามองคนที่กำลังเดินตามหลังเข้าลิฟท์ด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย

นิชาพยักหน้าเบาๆเธอไม่ปฏิเสธเลยว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นจริงๆ

"หายใจเข้าลึกๆ...ทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"

"อืม.."

เมื่อลิฟท์เปิดด้านบนของโรงแรมนี้แปลกกว่าชั้นอื่นเพราะเป็นชั้นที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้นนับว่าคนที่เช่าที่นี่เงินหนักพอตัว

ติ๊งงงง

"งั้นฉันไปก่อนนะ"

คัพเค้กกดกริ่งหน้าห้องพร้อมยกมือมาลูบหลังนิชาเบาๆและเดินกลับออกไปทันทีเธอไม่รู้หรอกว่าคนที่มาเช่าที่นี่เป็นใครแต่เห็นว่าเป็นเศรษฐีต่างชาติก็คงไม่พ้นคนแก่หงำเหงือกที่อยากจะหาความสุขใส่ตัวโดยใช้บริการเมียเช่าระดับพรีเมี่ยมเหมือนรายก่อนๆที่มาเช่าโรงแรมของเธอเป็นแน่

"เอ่อ.."

นิชามองตามหลังคัพเค้กจนเธอเข้าลิฟท์ลงไปด้วยอาการโหวงเหวงในใจแปลกๆเพราะจากนี้เธอจะต้องเผชิญอะไรด้วยตัวคนเดียวแล้วยิ่งเป็นงานที่เธอไม่เคยรู้ไม่เคยลองเสียด้วยจึงตื่นเต้นมากพอสมควร

แกร๊กก

"ส...สวัสดีค่ะ"

นิชาเงยหน้าไล่มองคนที่เปิดประตูมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นคนตรงหน้าเธอใบหน้าเข้มหนวดเคราเฟิ้มผมยาวดำเทารวบมัดไว้ด้านหลังดูคราแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนไทยเพราะร่างสูงใหญ่จนขนาดเธอใส่ส้นสูงหลายนิ้วแล้วหัวเธอยังไม่ถึงไหล่เขาด้วยซ้ำ

"เข้ามาสิ"

ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวสีขาวผ้าลินินสบายๆที่ดูเข้ากับเขาได้เป็นอย่างดีเรียบๆแต่ดูสง่าเขาเดินนำหน้าหญิงสาวเข้ามาในห้องและทิ้งตัวลงนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจที่โซฟานุ่ม

ใบหน้าตอนนี้เปื้อนยิ้มอ่อนๆเมื่อหญิงสาวที่เขาให้แซนดี้คัดมาให้นั้นถูกใจเขาเป็นพิเศษทั้งเครื่องหน้าเครื่องผมรวมไปถึงรูปร่างเครื่องแต่งกายหญิงสาวคนนี้ถือว่าเป็นของดีใช้ได้ยิ่งดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างตกใจในคราแรกเขายิ่งชอบ

นิชาเดินตามชายหนุ่มมานั่งที่เก้าอี้โซฟาอีกตัวที่อยู่ติดกับโซฟาตัวยาวที่ชายหนุ่มนั่งอยู่

"เธอชื่ออะไร"

เอริคหันไปถามชื่อหญิงสาวเบาๆทั้งมองเธอด้วยสายตาที่สงสัยเล็กน้อยไม่เข้าใจว่าเธอทำไมถึงไปนั่งเสียห่างเขาขนาดนั้นหากเป็นผู้หญิงที่บริการคนอื่นมาถึงก็แทบจะนั่งตักของเขาอยู่แล้ว

"นิชาค่ะ"

หญิงสาวตอบกลับด้วยรอยยิ้มทั้งนั่งตัวเกร็งเพราะเริ่มต้นไม่ถูกว่าจะดูแลเขาอย่างไรเพราะเจ้าตัวยังไม่ได้เอ่ยสั่งว่าอยากได้อะไรบ้าง

"นวดเป็นไหม"

"พอได้ค่ะ"

นิชาพยักหน้า

"อืม..ฉันปวดบ่าจัดการให้หน่อย"

เอริคได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็จัดการถอดเสื้อโชว์แผงกล้ามที่เป็นมัดๆแก่สายตาหญิงสาวและหันหลังให้เธอ

"เอ่อ.."

นิชาถึงกับตะลึงนิ่งงันทำอะไรไม่ถูก

"เร็วสิ"

เอริคเอ่ยเสียงแข็งอีกรอบเพราะสาวเจ้ายังไม่มาถึงตัวเขาเสียที

"ค่ะ"

นิชาเห็นว่าน้ำเสียงของชายตรงหน้านั้นเริ่มมีอาการไม่พอใจเธอจึงต้องกลั้นใจลุกมาประชิดตัวชายหนุ่มและใช้มือเรียวของเธอนวดบ่าที่หนาๆของเขาทันที ไอ้นวดเธอก็เคยนวดให้พ่อของเธออยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยต้องนวดให้คนร่างใหญ่แบบนี้เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะใช้แรงแค่ไหนเขาจึงจะผ่อนคลายจึงใช้แรงเท่าที่มีทั้งหมดบีบนวดให้ชายหนุ่มหวังว่าเขาจะรู้สึกผ่อนคลายได้เพราะเธอก็ทำสุดความสามารถแล้วจริงๆ

"แรงมีแค่นี้เหรอ"

เอริคเอียงหน้าไปหาหญิงสาวเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้รู้สึกว่าแรงมือของเธอช่างมีน้อยนิดเสียเหลือเกิน

"ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องนวดเท่าไรต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ"

นิชาเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อยทั้งรีบเพิ่มแรงมือเข้าไปอีก

"ถนัดแต่บริการอย่างอื่นงั้นสิ"

คนตัวโตว่าพรางยิ้มอ่อน

"อย่างอื่นหมายถึงอะไรเหรอคะ"

นิชาหยุดมือชะโงกหน้าไปถามอีกฝ่ายอย่างสงสัยว่าที่พูดเมื่อครู่หมายถึงเธอถนัดเรื่องอะไรเธอจะได้ตอบถูกว่าใช่หรือไม่ใช่

ติ๊งงง

ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้คำตอบเอริคก็ลุกไปเปิดประตูให้พนักงานในโรงแรมถือตะกร้าไวน์มาวางไว้บนโต๊ะที่โซฟาเสียก่อน

"ต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกผมได้ตลอดเลยนะครับ"

"อืม.."

เอริคพยักหน้ารับพนักงานหนุ่มจึงเดินออกไป

"คุณจะดื่มเลยไหมคะ"

เมื่อเอริคพยักหน้าเป็นคำตอบนิชาเลยรีบจัดการทำหน้าที่ของเธอโดยการรินไวน์ราคาแพงใส่แก้วให้คนที่เอาแต่นั่งจ้องเธอดื่ม

"ฉันไม่ชอบดื่มคนเดียว"

เอริคหยิบแก้วไวน์มาวนเล่นทั้งจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่อีกฝ่ายมองแล้วต้องขนลุก

"คะ"

"หูเธอไม่ค่อยดีหรือไง"

"หมายถึงให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนเหรอคะ"

นิชายกมือทาบอกตัวเองเอียงคอถามชายหนุ่มว่าเขาต้องการแบบที่เธอว่าใช่หรือไม่