บทที่ 32 องค์ชายน้อยในวันนั้น

“องค์ชายอย่าถือว่าเป็นบุญคุณ ข้ารักเคารพพี่สาวจินเฟย เกินกว่าจะละเลยท่าน”ลี่หยาง รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดดเดี่ยวอย่างที่คิดมาตลอด ตลอดเวลาที่เขาใช้ชีวิตเพียงลำพังในตำหนักร้อยดาว หว่านหวงลู่แวะเวียนไปเยื่ยมเยือนมิได้ขาด เขากลับคิดว่าเป็นเพียงฝันไป และระหว่างนั้นที่เขาคิดว่าไม่เหลือใคร หว่านหวงลู่กลับท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ