บทหกสิบสาม

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

รอยยิ้มเยาะของเดสมอนด์กว้างขึ้น ประกายความซุกซนวูบวาบในดวงตา “ทีนี้ค่อยพูดภาษาเดียวกันหน่อย”

ผมหรี่ตามอง “ภาษาอะไรของแกวะ ไอ้โง่”

เขาแค่หัวเราะเบาๆ แล้วเอียงคอ “เพื่อนของนาย... อืม โนอาห์ใช่ไหม ขอเบอร์เขาหน่อยสิ”

ฝีเท้าผมชะงัก “แกจะเอาเบอร์โนอาห์ไปทำห่าอะไร เขามีแฟนแล้ว”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ