บทหกสิบสี่

มุมมองของแบรนดอน

ผมเอนหลังพิงพนัก เฝ้ามองคิงส์ลีย์ขณะที่เขาอธิบายงานไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็ดูออกว่าเขากำลังทำตัวเย็นชาใส่ผม ปัญหาก็คือ ผมคิดไม่ออกว่าทำไม ครั้งนี้ผมไปทำอะไรผิดมาอีก

ผมคิดจนหัวแทบระเบิดตั้งแต่ตอนที่แม่งก้าวเข้ามาในห้องทำงานของผมด้วยท่าทีเป็นมืออาชีพชิบหาย ไม่มีบทสนทนาเล็กๆ น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ