บทหกสิบแปด

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

ผมสะบัดหน้าพรืดไปยังเตียง ดวงตาของแบรนดอนเปิดขึ้นครึ่งหนึ่ง ฉายแววหม่นและดูหนักอึ้ง แต่น้ำเสียงของเขามีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้บรรยากาศนิ่งสงัน

มีอาตัวแข็งทื่อ แล้วก็กลอกตาเหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบขโมยคุกกี้ “แน่นอนล่ะสิว่าต้องตื่นขึ้นมาในเวลาที่ไม่สะดวกที่สุด”

“ได้ยินที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ