บทหกสิบเก้า

มุมมองของอเล็กซานเดอร์

แก้มผมร้อนผ่าวด้วยความอับอาย “คุณไม่มียางอายบ้างหรือไง”

รอยยิ้มของแบรนดอนกว้างขึ้นอีก ช้าๆ และน่าโมโห “ไม่มี” เขาตอบทันควัน น้ำเสียงนุ่มนวลดุจกำมะหยี่แต่แฝงความกร้าวดั่งเหล็กกล้า “อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับเรื่องของคุณ”

**เขาปล่อยให้ความเงียบโรยตัว สายตาโลมเลียไปทั่วร่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ