บทที่ 53: ไม่แม้แต่มนุษย์

มุมมองของเชส

สาบานได้เลยว่าชั่ววินาทีนั้น ผมลืมหายใจไปเลย

ทั้งห้องเงียบกริบ เป็นความเงียบชนิดที่กดทับลงบนหน้าอกและดังก้องอยู่ในหู หัวใจผมเต้นรัวกระแทกซี่โครงราวกับจะทะลุออกมาให้ได้ และผมก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ จ้องมองชายผู้ที่เพิ่งจะพลิกโลกทั้งใบของผมให้กลับตาลปัตร

“ตัวนายมีแต่กลิ่นคาวเลือดของสิ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ