บทที่ 59: ความหลงใหลที่ไร้ศักดิ์สิทธิ์

ผมทำตามที่พูด ผมดูแลเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันง่ายขึ้นด้วยเพราะเขาเองก็เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมาเต็มที่ เขาไม่ลังเลที่จะครางอย่างพึงพอใจทุกครั้งที่ผมลากคมเขี้ยวไปบนแผงอก เขาไม่อายที่จะครางกระซิบชื่อผมยามที่ผมดูดเม้มลำคอ เสียงของเขาชุ่มโชกไปด้วยแรงปรารถนา

กระทั่งการใช้ปากให้เขาก็ง่ายดา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ